حکم سلام دادن به امام حسین علیهالسلام قبل از تکبیره الإحرام
گفتن (السلام علیک یا اباعبدالله الحسین) قبل از تکبیرة الاحرام چه حکمی دارد؟
این کار در شرع اسلام وارد نشده است و بهتر است بجای آن اذکار واردشده را بخواند.
این کار در شرع اسلام وارد نشده است و بهتر است بجای آن اذکار واردشده را بخواند.
كسانى كه به خاطر بيمارى يا لال بودن نمىتوانند تکبیر را درست بگويند بايد هر طورى مىتوانند بگويند و اگر هيچ نمىتوانند بگويند احتياط واجب آن است كه اشاره كنند و با زبانى كه در میان افراد كر و لال متعارف است آن را ادا نمايند و در قلب خود نيز بگذرانند.
چنانچه در فراگرفتن مسئله کوتاهی نکرده و جاهل قاصر باشد نماز صحیح است و اگر مقصر باشد باید تدریجاً قضا کند.
نمازش صحیح است اما از این پس تکرار نکند.
نماز با گفتن «اللهاکبر» آغاز میشود و به آن «تَکْبیرَةُ الإِحرام» میگویند (چون با همین تکبیر است که بسیارى از کارها که قبل از نماز جایز بوده، بر نمازگزار حرام میشود، مانند خوردن و آشامیدن، خندیدن و گریستن و سخن گفتن).
اگر تکبیرة الاحرام را بعد از اذان و اقامه میگفته نمازهایش صحیح است و الا باید بهتدریج نمازها را اعاده نماید.
تکبیرة الاحرام تابع جهر و اخفات نماز نیست اما تکبیر و حمد و سوره و ساير ذكرهاى نماز را بايد طورى بخواند كه اگر مانعى در كار نباشد حداقل خودش آن را بشنود.
درصورتیکه واقعاً بهصورت مشدّد باشد باطل است ولی مراقب باشد گرفتار وسواس نشده باشد.
مستحب است بعد از تکبیرِ الاحرام بهقصد رجاء (به امید رسیدن به ثواب) اين دعا را بخوانند:يا مُحْسِنُ قَدْ اتاكَ الْمُسىءُ وَ قَدْ أَمَرْتَ الْمُحْسِنَ انْ يَتَجاوَزَ عَنِ الْمُسيئِ انتَ الْمُحْسِنُ وَ أَنَا الْمُسيىءُ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تَجاوَزْ عَنْ قَبِيحِ ما تَعْلَمُ مِنّى. يعنى: «اى خداى نيكوكار! بنده گنهكارت به در خانه تو آمده است تو امر كردهاى كه نكوكار از گناهکار بگذرد، تو نیکوکاری و من گناهکارم، به حقّ محمد و آل محمد رحمتت را بر محمد و آل محمد بفرست و از كارهاى زشتى كه مىدانى از من سرزده بگذر!»
مستحب است نمازگزار موقع گفتن تکبیرة الاحرام و تکبیرهاى بین نماز، دستها را تا مقابل گوشها بالا ببرد (کف دستها روبهقبله باشد)؛ و مستحب است تكبير از ابتداى حركت دستها به سمت بالا شروع شود و پايان آن تا رسيدن دست به بالا يعنى كنار گوش باشد.
تدریجاً به صورتی که دچار مشقت نشود قضای آن نمازها را بجا بیاورد.
روایات ناظر به دو دست است ولی بالا آوردن یک دست موجب بطلان نماز نمیشود.