تکبیرة الاحرام از ارکان نماز است و ترك آن خواه از روى عمد باشد يا سهو نماز را باطل می‌کند، امّا اضافه كردن آن (يعنى به‌جاى يك الله‌اکبر مثلاً دومرتبه الله‌اکبر بگويد) اگر عمدى باشد موجب باطل شدن نماز است اما اگر از روى سهو باشد نماز را باطل نمی‌کند، هرچند احتیاط مستحب آن است که آن را اعاده کند.
روایات ناظر به دو دست است ولی بالا آوردن یک دست موجب بطلان نماز نمی‌شود.
كسانى كه به خاطر بيمارى يا لال بودن نمىتوانند تکبیر را درست بگويند بايد هر طورى مىتوانند بگويند و اگر هيچ نمىتوانند بگويند احتياط واجب آن است كه اشاره كنند و با زبانى كه در میان افراد كر و لال متعارف است آن را ادا نمايند و در قلب خود نيز بگذرانند.
«الله‌اکبر» مانند ساير ذكرهاى نماز و حمد و سوره بايد به عربى صحيح گفته شود و عربى غلط يا ترجمه آن كافى نيست.
هرگاه شك كند که تکبیرِ الاحرام را گفته يا نه چنانچه مشغول خواندن حمد شده است به شك خود اعتنا نكند و اگر چيزى نخوانده بايد تکبیر را بگويد.
بايد موقع گفتن تکبیره‌الاحرام بدن آرام باشد و اگر درحالی‌که مثلاً قدم برمی‌دارد الله‌اکبر بگويد باطل است و چنانچه سهواً بگويد احتياط واجب آن است كارى كند كه نماز باطل شود (مثلاً صورت را (مثلاً صورت را از قبله برگرداند)) و دوباره تکبیر بگويد.
تکبیرة الاحرام تابع جهر و اخفات نماز نیست اما تکبیر و حمد و سوره و ساير ذكرهاى نماز را بايد طورى بخواند كه اگر مانعى در كار نباشد حداقل خودش آن را بشنود.
نمازش صحیح است اما از این پس تکرار نکند.
چنانچه در فراگرفتن مسئله کوتاهی نکرده و جاهل قاصر باشد نماز صحیح است و اگر مقصر باشد باید تدریجاً قضا کند.
تدریجاً به صورتی که دچار مشقت نشود قضای آن نمازها را بجا بیاورد.
مستحب است به نیت ذکر مطلق بگویند و می‌توانند هفتمی را تکبیرة الاحرام نماز قرار دهند.
وظیفه‌اش آن است که نماز را به‌طور فرادا تمام کند.
