محل پیشانی در سجده
آیا لازم است در سجده وسط پیشانی بر روی مهر باشد؟
میتوان هر قسمت از پیشانی را بر روی مهر گذاشت، البته مناسب است وسط پیشانی بر روی مهر قرار بگیرد.
میتوان هر قسمت از پیشانی را بر روی مهر گذاشت، البته مناسب است وسط پیشانی بر روی مهر قرار بگیرد.
در مورد تقيّه میتواند بر فرش و مانند آن سجده نمايد و لازم نيست براى نماز بهجاى ديگرى رود تا روى مهر سجده كند، ولى اگر در همانجا بتواند روى سنگ يا بوريا و مانند آن سجده كند واجب است.
درصورتیکه برای فراگرفتن مسئله کوتاهی نکرده باشید نمازهای گذشته شما صحیح است.
سجده كردن روى چيزى كه بدن روى آن آرام نمیگیرد اشكال دارد، ولى اگر در كشتى و قطار و مانند آن بتواند واجبات نماز را در حال حركت رعايت كند نمازش صحيح است، اگر انسان روى تشك يا چيز ديگرى سجده كند كه بدن در اوّل آرام نيست و بعد آرام میگیرد مانعى ندارد.
بنا بر احتياط واجب جاى پيشانى نمازگزار بايد از جاى زانوهايش بيش از چهار انگشت بسته، بالاتر و پایینتر نباشد، همچنين جاى پيشانى نسبت بهجاى انگشتان پاى او، خواه زمين سراشيبى باشد يا نباشد.
در سجده بايد هفت موضع بر زمين قرار گيرد: پيشانى، كف دستها، سر دوزانو، سر دو انگشت بزرگپا و هرگاه يكى از اين اعضا را عمداً بر زمين نگذارد سجدهاش باطل است و اگر سهواً پيشانى را به زمين نگذارد باز سجده باطل است، امّا اگر پيشانى به زمين باشد و بعضى ديگر از اعضا را سهواً به زمين نگذارد سجده صحيح است.
بنا بر احتياط واجب بايد هنگام سجده سر دو انگشت بزرگپاها بر زمين باشد و انگشتهای ديگر كافى نيست، حتّى اگر ناخن انگشت بزرگپا طورى بلند باشد كه سرانگشت به زمين نرسد اشكال دارد، البته بودن بقیهی انگشتان همراه با آن دو انگشت بر روی زمین اشکالی ندارد.
اگر بهاندازه یک بندانگشت باشد کافی است.
در سجده بايد بدن به مقدار گفتن ذكر واجب آرام باشد، در موقع ذكر مستحب نيز اگر آن را بهقصد ذكرى كه براى سجده دستور دادهشده بگويد آرام بودن بدن لازم است (البته در صورت حرکت داشتن کار خلافی مرتکب شده ولی نماز صحیح است) و امّا اگر بهقصد ذكر مطلق باشدكه در هر جاى نماز جايز است حركت مانعى ندارد.
پيشانى بايد روى چيزى قرار گيرد كه سجده بر آن صحيح است و اگر حائلی در اين وسط باشد مانند موى سر، به حدّى كه پيشانى به خود مهر نرسد سجده صحیح نیست.
هرگاه پيش از آنکه بدن آرام گيرد ذكر سجده را شروع كند، نماز باطل است، همچنين اگر قسمتى از آن را هنگام بلند شدن از سجده بگويد، امّا اگر سهواً باشد مانعى ندارد و اگر قبل از برداشتن سر از سجده متوجّه شود بايد ذكر را اعاده كند.