جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هرگاه كسى را وكيل كند كه زكات مال او را بدهد همين اندازه كه مالك نيت داشته باشد كافى است، خواه وكيل نيّت كند يا نه ولى اگر مالك نيّت زكات را نكرده بلكه وكالت در همه‌چیز به او داده بايد وكيل نيّت كند.

اگر مالك يا وكيل او بدون قصد قربت، زكات را به فقير دهد و پيش از آن‌که مال از بین ‏برود خود مالك نيت قربت كند، زكات حساب می‌شود.

هرگاه زكات را به ميل خود نپردازد حاكم شرع می‌تواند به‌اجبار از او دريافت دارد و زكات محسوب می‌شود و نيت قربت در اينجا ساقط است، ولى احتياط واجب آن است كه حاكم شرع قصد قربت كند.

نماز در آن لباس اشكال دارد؛ همچنين اگر لباسى را نسيه بخرد امّا در موقع معامله قصدش اين باشد كه از پولى كه خمس يا زكات‏ آن را نداده بدهى خود را بدهد، يا اصلاً بدهى خود را ندهد، نمازش اشكال دارد.

هر آنچه در خاطر دارد که زکات آن را نداده، محاسبه کند و بپردازد.

هرکدام آن‌ها مانند مشابه آنچه زکات واجب دارد محاسبه می‌شود و در مورد درآمد نقدی، یک‌چهلم (دو و نيم درصد) است، مشروط بر اینکه به‌اندازه نصاب نقدین رسیده باشد.

قبل از آن‌که زكات بر انسان واجب شود نمى‏تواند چيزى از باب زكات به فقير دهد، ولى می‌تواند به او قرض دهد و بعدازآنکه زكات بر او واجب شد حساب كند.