مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

شخص روزه‌دارى كه محتلم شده می‌تواند بول و استبراء از بول كند هرچند می‌داند به‌واسطه آن باقيمانده منى از مجرا بيرون می‌آید، حتّى اگر غسل كرده باشد اين كار براى روزه‌اش ضررى ندارد هرچند با خارج شدن باقيمانده منى از مجرا بايد مجدداً غسل كند.

اولاً: اگر مجبور نبوده، نباید آب می‌خورد.ثانیاً: اگر مجبور بوده و نمی‌توانسته به سفر شرعی برود کفاره ندارد و الا دو کفاره دارد: یکی برای افطار به حلال و دیگری برای افطار به حرام.

اگر یقین دارد که منجر به خروج منی می شود، روزه باطل و بنابر احتیاط واجب کفاره عمد دارد.

در فرض سؤال، قضا دارد ولی کفاره ندارد؛ و به‌طورکلی، درصورتی‌که می‌دانسته کاری مبطل است ولی در زمان انجام آن فراموش کرده است و بعد از عمل یادش آمده باید قضای آن را بجا آورد ولی کفاره ندارد.

1- اگر با قصد بيرون آمدن مني اين کار را انجام دهد (هرچند بيرون نيايد) روزه‌اش باطل است.2- اگر چنين قصدي نداشته ولي عادت داشته با اين مقدار تحريک، مني از او خارج شود و اتفاقاً بيرون آيد روزه‌اش باطل است و علاوه بر قضا، کفاره جمع نيز دارد.3- اگر يقين داشته با اين کار مني بيرون نمی‌آید اما اتفاقاً بيرون آيد روزه‌اش صحيح است.

در فرض سؤال، روزه صحیح است اما مرتکب معصیت بزرگی شده است.

درصورتی‌که منی بی‌اختیار از او خارج‌شده باشد روزه او قضا هم ندارد.

اگر شک در مقدار دقیق سن خود دارد فعلاً نسبت به آن زمان وظیفه‌ای ندارد.

درصورتی‌که ترک دستشویی در روز ضرری نداشته باشد اقدام کند در غیر این صورت روزه صحیح است. بنابراین آنچه جنبه اضطرار دارد ضرری به روزه او نمی‌زند ولی بعدازآن غسل کند و اگر مشقت دارد تیمم نماید.