كسى بگويد صبح شده و انسان به گفته او يقين نكند يا خيال كند شوخى میکند و كارى كه روزه را باطل میکند انجام دهد بعد معلوم شود صبح بوده، روزهی او باطل بودهاما فقط قضا دارد و کفاره ندارد.
هرگاه شخص عادلى خبر دهد مغرب شده و او افطار كند بعد معلوم شود مغرب نبوده است، باید قضا نماید ولی کفاره ندارد.
هرگاه در هواى صاف بهواسطه تاريكى يقين كند مغرب شده و افطار كند بعد معلوم شود مغرب نبوده، باید قضا نماید و کفاره ندارد.
كسى كه با همسر خود بازى كند بدون اينكه قصد استمناء داشته باشد و منى از او خارج شود روزه باطل است ولی فقط قضا دارد، اما اگر اطمينان داشت كه با اين كار منى خارج نمیشود و تصادفاً خارج شد روزهاش صحيح است و قضا ندارد.
باید قضا کند و احتیاط واجب آن است که والدین کفاره او را بدهند.
هرگاه نمیدانسته است در چنین شرایطی روزه لازم است فقط قضا واجب میشود و کفاره ندارد.
درصورتیکه تحقیق کرده و وقت را اشتباه گرفته قضا ندارد ولی اگر بدون تحقیق اقدام کرده باید قضا کند.
چنانچه اجباری بوده و یا باور کردهاند تکلیف آنها این است، کفاره ندارد و فقط قضا دارد.
درصورتیکه نمیداند عمدی بوده بگوید انشاء الله بدون عمد بوده است و فقط قضا کند.
چنانچه تحقیق کافی نکرده قضا دارد ولی کفاره ندارد.
ترک عمدى روزه در ماه مبارک رمضان کفّاره دارد و گناه بزرگى است ولى اگر یقین داشته که در آن شرایط روزه بر او واجب نیست، کفّاره ندارد.
