مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

لازم نيست كفّاره هرروز را به يك فقير بدهد، بلكه می‌تواند كفّاره چندين روز را به يك نفر بدهد و اگر مقدارى نان دهد كه گندم آن به‌اندازه يك مد باشد كافى است.

آزاد کردن زندانی مصداق ولاء عتق نیست.‌

در فرض سؤال کفاره عمد ندارد ولی باید توبه کند و به ازاء هرروز یک فقیر (کفاره عذر) را سیر کند.

در فرض سؤال درصورتی‌که یقین دارد تا رمضان آینده توان قضا کردن روزه را ندارد می‌تواند کفاره هرروز از ماه رمضان را بعد از همان روز پرداخت نماید.

پرداخت پول بجای طعام کافی نیست مگر اینکه یقین داشته باشد که فقیر، آن را صرف نان می‌کند.

جایز نیست و کفایت نمی‌کند مگر اینکه تا قبل از مصرف آن توسط فقیر رضایت صاحب‌مال را به دست آورد.‌

جبران کردن کسری کفایت می‌کند.‌

در فرض سؤال به تنهائى بنا بر احتیاط واجب کفایت نمی‌کند.

مصرف کفارات فقط فقرا و مستمندان هستند و احتیاط واجب آن است که کفاره غیر سادات به سادات داده نشود.

درصورتی‌که امیدوار است که می‌تواند انجام دهد، بعداً انجام دهد و اگر امیدی ندارد به مسئله ۱۴۰۲ عمل کند.‌

احتیاط این است که روزه‌ها را دوباره بگیرید مگر اینکه موجب عسر و حرج شدید شود.‌

كسى كه براى كفّاره روزه، اطعام شصت فقير را انتخاب كرده بايد به‏ هرکدام يك مد طعام (تقریباً 750 گرم) بدهد و نمی‌تواند چند مد را به يك نفر بدهد، مگر اين‏كه دسترسى به شصت فقير پيدا نكند، ولى اگر اطمينان داشته باشد كه فقير طعام را به عيالات خود مى‏دهد و با آن‌ها می‌خورد، می‌تواند براى هر يك از عيالات او، هرچند صغير باشند، يك مد به آن فقير بدهد.