مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

شکی نیست که توسّل به معصومین (علیهم‌السلام)، مخصوصاً وجود مبارک امیر مؤمنان، على (علیه‌السلام) و شفیع قرار دادن آن‌ها در درگاه خداوند متعال، از بهترین عبادات و سبب حل مشکلات است. ولى سزاوار است پیروان مکتب اهل‌بیت به سراغ دعاها و توسلاتی بروند که در کتب معتبره از معصومین (علیهم‌السلام) نقل‌شده است; مانند دعاى توسّل که علامه مجلسى و دیگران آن را از کتب معتبره از ائمّه معصومین (علیهم‌السلام) نقل کرده‌اند و براى برآمدن حاجات بسیار مؤثر است.

چنانچه افراد مزبور آدم‌های باسواد و باتقوایی باشند و از کتب معتبر استفاده کنند، دعانویسى آن‌ها صحیح است. در غیر این صورت اعتمادى بر آن‌ها نیست.

سوزاندن دعا مطلقاً جایز نیست. ولى شستن، یا به آب انداختن، در بعضى از کتب در مورد بعضى از دعاها یا عریضه‌ها آمده است.

انسان هنگامی‌که به درگاه خدا روی می‌آورد و دعا می‌کند شایستگی‌های تازه‌ای در وجودش شکوفه می‌زند و همین شایستگی‌ها سبب می‌شود که خداوند حکیم سهم بیشتر از مواهب خود را به او ارزانی دارد.

بهتر این است که صلوات‌ها را با تسبیح بشمارند.

این مطلب در مورد بعضی از دعاها واردشده است، برای توضیح بیشتر به کتاب «حلیة المتقین» مرحوم علامه مجلسی مراجعه فرمایید.

هرگاه به‌قصد دعا گفته شود مانعی ندارد.

این کتاب سند معتبری ندارد.