جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هرگاه ادامه رابطه با آن‌ها مفسده داشته باشد و یا ترک آن موجب نهی از منکر آنان شود می‌توان موقتاً آن را ترک کرد. در غیر این دو صورت، باید در حدّ واجب صله‌رحم کرد و درعین‌حال امربه‌معروف و نهی از منکر با زبان خوش فراموش نشود.

از مصادیق رحم می توان از افرادی مانند پدر، مادر، پدربزرگ، مادربزرگ، برادر، خواهر، عمه، عمو، دایی، خاله و فرزندان آن ها و ... نام برد.

حداقل صله‌رحم آن است که در عرف گفته شود: «فلان‌ کس با خویشاوندانش ارتباط دارد» و اگر طورى رفتار کند که بگویند: «قطع رابطه کرده» قطع رحم محسوب می‌شود و بستگان در این رابطه باهم متفاوت هستند: نسبت به پدر و مادر، فرزند، برادر و خواهر توجه بیشتری باید کرد و نسبت به ارحام دور توجه مختصر کافی است.

معیار صله‌رحم، داشتن ارتباط و پیوند با آن‌ها در حدّ متعارف و معمول است؛ البتّه هرقدر خویشاوندى نزدیک‌تر باشد رابطه باید بیشتر باشد.

اگر بدانید یا اظهار کنند که مایه ناراحتی است می‌توانید قطع کنید ولی اگر به‌وسیله تلفن یا مانند این‌ها ناراحت نشوند می‌توانید از این طرق صله‌رحم را بجا آورید.

آرى، در مواردى که ضرر یا مشقّت مهمی‌ باشد، استثنا می‌شود.

عهد اخوت باطل شدنی نیست ولی تنها اثر آن همان‌طور که در مفاتیح آمده حق زیارت و دعا است.

شايسته است برادران مؤمن، در روز غدير، با يکديگر عقد اخوت و برادري به شکلي که در مفاتيح آمده، جاري کنند که بعدازآن سزاوار است برخي امور را رعايت نمايند: 1- براي يکديگر دعا کنند. 2- در زیارت‌ها بجاي ديگري نيز زيارت کنند. 3- در آخرت يکديگر را شفاعت کنند.

زنان نیز می‌توانند به امید رسیدن به ثواب عقد اخوّت را میان خود جاری کنند.

عقد اخوت مربوط به عید غدیر است ولی در ایام دیگر به‌قصد رجاء مانعی ندارد.

استفاده به مقدار معمولی به‌دوراز افراط‌وتفریط و درصورتی‌که علم به عدم رضایت صاحب‌خانه نباشد اشکال ندارد.

شایسته است برادران مؤمن، در روز غدیر، با یکدیگر عقد اخوت و برادری به شکلی که در مفاتیح آمده، جاری کنند که بعدازآن سزاوار است برخی امور را رعایت نمایند: 1- برای یکدیگر دعا کنند. 2- در زیارت‌ها بجای دیگری نیز زیارت کنند. 3- در آخرت یکدیگر را شفاعت كنند. زنان نیز می‌توانند به امید رسیدن به ثواب، این عقد را میان خود جاری کنند. این سنت حسنه‌ای است که سابقه آن به سال اول هجرت برمی‌گردد؛ زمانی که پیامبر (ص) میان مهاجرین و انصار عقد اخوت برقرار کردند و با توجه به شرایط سخت آن زمان، از یکدیگر ارث نیز می‌بردند که بعدها منتفی شد و شرایط دیگر باقی ماند.