احتياط آن است كه قربانى كننده پوست حيوان قربانى و مانند آن را نفروشد و اگر آن را براى استفاده خود نگهداری، بهاندازه پول آن به فقرا دهد.
بايد از قربانى در منى صرفنظر كند؛ ولى صرف پول قربانى در جاى ديگر كافى نيست؛ بلكه لازم است در محل ديگرى، مانند شهر خودش، در ذیالحجه قربانى كرده و به مصرف برساند.
مستحب است قربانى را سه قسمت كند: یکسوّم آن را براى خود بردارد و یکسوّم را درراه خدا به نيازمندان صدقه دهد و یکسوّم را به دوستان و مؤمنان هديه نمايد. البتّه لازم نيست تقسيم به سه قسمت بهطور مساوى باشد، ولى دادن بخشى از آن به فقير واجب است، امّا خوردن چيزى از آن واجب نيست؛ هرچند موافق احتياط است.
احتياط آن است كه معادل قيمت پوست آن را به فقيرى صدقه دهيد.
