قسمت سربالائى مفروش جزء كوه است و مسيرى را كه چرخ‌ها طى مى‌كنند قطعاً روى كوه صفا و مروه است و هيچ اشكالى ندارد.
در سعى چند چيز واجب است:اوّل: نيّت واجب است سعى را با «قصد» و براى رضاى خدا انجام دهد و همين اندازه كه اجمالاً بداند چه مى‌كند و براى حج يا عمره سعى مى‌نمايد، كافى است و گفتن به زبان لازم نيست.دوم: شروع از «صفا»سوم: ختم كردن به «مروه»، رفتن از صفا به مروه يك دور و بازگشت از آن دور دوم حساب مى‌شود. بنابراين، دور هفتم به مروه ختم مى‌شود.چهارم: سعى هفت دور تمام باشد بايد سعى صفا و مروه هفت دور تمام باشد؛ نه كمتر و نه بيشتر.پنجم: سعى در داخل مسعى انجام گيرد سعى ميان صفا و مروه بايد از طريق معمول باشد. بنابراين، اگر قسمتى از سعى را از داخل مسجدالحرام، يا فضاى بيرون انجام دهد، درست نيست.ششم: سعى به‌صورت متعارف انجام گيرد واجب است هنگام رفتن به مروه رو به مروه و هنگام برگشتن به صفا، رو به صفا باشد.هفتم: غصبى نبودن لباس، ستر عورت در مردان و حجاب در زنان براى صحت سعى احتياط واجب آن است كه لباس انسان غصبى نباشد و ستر عورت در مردان و حجاب براى زنان لازم است.
سعى صفا و مروه از واجبات ركنى «عمره تمتّع» و «حج» است.
منظور از سعی بین صفا و مروه؛ رفت‌وآمد ميان اين دو كوه كوچك است. از «صفا» به‌سوی «مروه» مى‌رود و از «مروه» به «صفا» بازمی‌گردد تا هفت دور تمام شود (رفتن از يكى به ديگرى يك دور حساب مى‌شود). بنابراين، چهار بار از صفا به مروه مى‌رود و سه بار بازمی‌گردد و دفعه چهارم بازنمی‌گردد، كه درمجموع هفت دور مى‌شود.
بايد تمام فاصله ميان اين دو كوه كوچك را بپيمايد و با توجّه به این‌که در حال حاضر قسمتى از دامنه اين دو كوه با سنگ پوشانيده شده، همين اندازه كه سربالایی را بپيمايد كافى است. بنابراين، لازم نيست به قسمت لخت كوه برود و پاى خود را به آن بچسباند و کارهای نادرستى را (مانند بالا رفتن از كوه) كه بعضى عوام انجام مى‌دهند، انجام ندهد.
به نظر ما این‌طور نيست كه بتوان گفت به خاطر وضعيت موجود كسى به عمره و يا حج نرود؛ بلكه آن‌طور كه از ادلّه استفاده مى‌شود به‌هیچ‌وجه نبايد حج و عمره بیت‌الله، تعطيل شود و در اين حالت طبق قاعده «الميسور لايترك بالمعسور» برفرض خارج بودن مسعاى جديد از بين دو كوه بازهم سعى صحيح است؛ كما اينكه ما فتوا دادهايم سعى براى افراد ناتوان اگر در طبقه اول ممكن نباشد در طبقه دوم صحيح است، درحالی‌که طبقه دوم قطعاً بين دو كوه محسوب نمىشود.
بهتر است در حال سعى وضو داشته باشد، ولى واجب نيست. حتّى زنان حائض مى‌توانند سعى بين صفا و مروه را انجام دهند.
اگر سعى را سهواً از مروه شروع كند، هر وقت فهميد بايد اعاده نمايد و درصورتی‌که در بين سعى بفهمد، چنانچه آن دور را كه از مروه شروع كرده ناديده بگيرد و بقيّه را تكميل كند تا این‌که هفت دور به مروه خاتمه يابد، سعى او صحيح است.
سعى از طبقه بالا، كه امروز ساخته‌شده و بالاتر از دو كوه صفا و مروه قرار دارد، اشكال دارد؛ مگر این‌که براثر ازدحام يا غير آن، نتواند از طبقه پايين سعى را به‌جا آورد، در اين صورت سعى در طبقه بالا جايز است و احتياط مستحب اين است كه در اين صورت براى طبقه پايين هم نايب بگيرد. البته در صورت امكان سعى از طبقه زیرزمین مقدّم است.
اگر كسى به هنگام رفتن به مروه به‌عکس باشد (يعنى موقع رفتن به‌سوی مروه پشت به آن كرده عقب عقب برود، يا روى دست راست يا دست چپ حركت كند) سعى او صحيح نيست؛ امّا اين مسئله نبايد موجب وسواس شود؛ بلكه همين اندازه كه مطابق معمول حركت كند كافى است، هرچند صورت خود را به راست و چپ برگرداند، يا مثلاً براى ملاحظه همراهان گاهى به عقب سر نگاه كند.
با توجه به اينكه طبقه زيرزمين صفا و مروه بين دو كوه مى‌باشد، سعى در انجام حتّى در غير حال ضرورت جايز است.
