جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هرگاه روزه‌دار بعدازظهر مسافرت نمايد بايد روزه خود را تمام كند.

اگر پيش از ظهر مسافرت نمايد روزه‌اش باطل است، ولى قبل از آن‏كه به حدّ ترخص برسد نمی‌تواند روزه را افطار كند و اگر پيش از آن افطار كند كفّاره بر او واجب است (منظور از حدّ ترخص جايى است كه صداى اذان شهر را نشنود، يا به‌جايى برسد كه ازنظر مردم شهر پنهان گردد).

هرگاه مسافر پيش از ظهر وارد وطن شود، چنانچه كارى كه روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد بايد روزه بگيرد و اگر انجام داده بايد بعداً قضا كند و مستحب است باقيمانده آن روز را امساك نمايد، ولى اگر بعدازظهر وارد شود نمی‌تواند روزه بگيرد.

هرگاه مسافر پيش از ظهر به‌جايى برسد كه قصد ده روز توقّف دارد، چنانچه كارى كه روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد بايد روزه بگيرد و اگر انجام داده بايد بعداً قضا كند و مستحب است باقيمانده آن روز را امساك نمايد، ولى اگر بعدازظهر وارد شود نمی‌تواند روزه بگيرد.

مسافر مكروه است در روز ماه‏ رمضان در خوردن و آشاميدن، خود را کاملاً سير كنند، همچنين جماع براى او مكروه است.

در مورد روزه دستور به روزه تا پايان ماه است و بايد مطابق محلی که در آن است عمل کند و روزه را بگيرد هرچند مجموع روزه‌هایش 28 يا 31 روز شود.

در فرض سؤال چنانچه يك نماز چهار ركعتى خوانده باشد روزه‌اش صحيح است و بايد تا آنجا هست نمازها را تمام بخواند و روزه ماه رمضان را بگيرد امّا اگر نماز چهار ركعتى نخوانده فقط روزه همان روزش صحيح است و نمازها را نيز بايد شكسته بخواند.

چنین شخصی کثیر السفر محسوب می‌شود و روزه بر او واجب می‌شود.

درصورتی‌که به وطن برگردد یا به حد ترخص برسد و نیت روزه کند صحیح است.

رسیدن به حد ترخص کافی است و روزه صحیح است.

در فرض سؤال اگر می‌دانسته می‌رسد و نیت کرده و خواب‌رفته روزه صحیح است.

با توجه به آنچه نوشته‌اید قضا دارد ولی کفاره ندارد.