اعتبار قصد قربت در زکات فطره
آیا باید در هنگام پرداخت زکات فطره، قصد قربت نمود؟
در زكات فطره مانند زكات مال قصد قربت لازم است، يعنى بايد براى اطاعت فرمان خدا زكات فطره بدهد و نيّت فطره نيز شرط است.
در زكات فطره مانند زكات مال قصد قربت لازم است، يعنى بايد براى اطاعت فرمان خدا زكات فطره بدهد و نيّت فطره نيز شرط است.
رأساً نمیتوان زکات فطره را به طلبکار شخص فقیر داد.
جايز است از مال زكات يا سهم امام بگيرند و حج بهجا آورند و اين حج، حج واجب محسوب میشود.
درصورتیکه نمازخوانها تابع مرجعی باشند که مصرف فطریه را در این مورد اجازه نمیدهد نمیتوانند بر روی چنین فرشی نماز بخوانند.
با توجه به آیة شریفه 60 سوره توبه )...الغارمین...(دلالت عام دارد و شامل احیاء و اموات میشود، بنابراین پرداخت دیون میت از زکات مانعی ندارد و علاوه بر آن، ادلّه کلی زکات نیز شامل آن میشود. البتّه درصورتیکه میّت اموالی نداشته باشد.
بر عهده کسی که مال را بهعنوان رهن میدهد است مگر اینکه منافع آن را به گیرنده مال رهن واگذار کند.
با توجه به آیه 41 سوره مبارکه انفال (...فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ...) که با حرفاضافه «لام» آمده است، دلالت بر ملکیت و مشارکت در عین میکند و لذا چنانچه خمس را نپردازد و درآمدی از سرمایه کسب کند باید خمس درآمد را نیز بپردازد. البته در زکات چنین دلیل روشنی نداریم ولی به فتوای ما زکات نیز بهعین تعلّق میگیرد نه ذمّه؛ بنابراین تصرف در مالی که زکات به آن تعلقگرفته جایز نیست مگر با اجازه حاکم شرع، مانند دیگر اموال مشاع که تنها با رضایت همه شرکا میتوان در آن تصرف کرد و تصرف هرکدام بهتنهایی، هرچند به مقدار سهم خودش، بدون رضایت دیگران جایز نیست.
به آن مقدار گندم یا وجه آنکه در سال خمسی باقیمانده، خمس تعلق میگیرد.
اگر سال خمسی بگذرد و چیزی از آنها باقی بماند در هر دو مورد خمس واجب است.
در مورد زکات فطره و کفارات و صدقه و رد مظالم جایز نیست مازاد بر مؤونه سال بگیرد؛ و هرگاه اضافه از نیاز بگیرد باید مقدار اضافه را به فقیر دیگری بدهد.
هرگاه كسى را وكيل كند كه زكات مال او را بدهد همين اندازه كه مالك نيت داشته باشد كافى است، خواه وكيل نيّت كند يا نه ولى اگر مالك نيّت زكات را نكرده بلكه وكالت در همهچیز به او داده بايد وكيل نيّت كند.