مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

درصورتی‌که دختر جنبه‌های شرعی را به‌خوبی مراعات کند و بتوان تدریجاً او را از زندگی پدر دور داشت مانعی ندارد.

درصورتی‌که معتقد به ضروریات اسلام می‌باشند و نماز را آن کار نمی‌کنند، فقط براثر تنبلی آن را بجا نیاورد کافر محسوب نمی‌شود بلکه مسلمان گناهکاری است و ازدواج با او جایز است ولی لازم است با زبان خوش توأم باادب و احترام او را امربه‌معروف و نهی از منکر کرد تا این فریضه بزرگ را بجا آورد.

ازدواج جایز است و کسى قائل به حرمت نیست.

درصورتی‌که عقد قبلى با رضایت انجام‌شده و صحیح بوده و زنا با زن شوهردار واقع‌شده، ولی اگر حکم را نمی‌دانسته‌اند و ازدواج نموده‌اند ادامه‌ی زندگی آن‌ها اشکالی ندارد.

درصورتی‌که صیغه دارای شرایط شرعی بوده، بچه‌ها محرم هستند.

در این مسئله فرقی بین ازدواج و کنیز نیست.

در فرض سؤال اشکالی ندارد.

خلاف احتياط است؛ ولى حرام نيست.

در فرض سؤال جایز نیست.

ازدواج سادات با غیر سادات، شرعاً اشکالي ندارد و در زمان حضرات معصومين (علیهم‌السلام) و طول تاريخ اسلام فراوان بوده است. ولي چنانچه در منطقه‌ای براثر عدم آگاهي مردم از حکم شرعي خطر درگيري باشد، از آن صرف‌نظر کنند.

یک نمونه روشن آن ازدواج زینب دخترعمه پیامبر اسلام (صلى الله علیه وآله) بازید بن حارثه است که در قرآن مجید صریحاً آمده است. نمونه دیگر، ازدواج ضباعه نوه عبدالمطلب با مقداد است که در روایات آمده است. مخصوصاً در ذیل روایت تصریح‌شده که پیامبر فرمود: «من این کار را کردم تا مسئله ازدواج در میان مردم توسعه یابد و قیدوبندها برچیده شود.» بسیارى از مراجع عصر ما مانند آیة الله خوئى و آیة الله گلپایگانى که از سادات بنى الزهرا هستند، نیز دختران خود را به غیر سادات داده‌اند.

با توجه به این‌که اين ازدواج بايد شرعاً به مصلحت فرزندخوانده باشد و به‌اصطلاح فقها، غبطه او رعايت شود و اين کار غالباً به مصلحت فرزندخوانده نيست و راه را براي سوءاستفاده پدرخوانده باز می‌کند ازنظر ما شرعاً جايز نيست.