چون با لعان از هم جدا می شوند به طور طبیعی ارث نمی برند و به دلیل اینکه لعان حکم طلاق قطعی را دارد و قابل بازگشت نیست در صورت فوت یکی از زن یا شوهر در طول مدت عده نیز ارث نمی برند.
در اینگونه موارد مالکان آپارتمان در زمین مزبور به طور مشاع شریکند و زن از اعیانی یعنی ساختنان آپارتمان ارث می برد.
هر گاه زوج یا زوجه از دنیا برود و وارث دیگرى نباشد، اگر زوجه از دنیا برود تمام مال از آنِ زوج است، و اگر زوج از دنیا برود، یک چهارم مال از آنِ زوجه، و بقیّه به امام(علیه السلام) تعلّق مى‌گیرد؛ و در زمان ما باید به دست حاکم شرع برسانند. و اگر واقعآ آن زن نیازمند باشد، حاکم شرع مى‌تواند همه یا قسمتى از آن را به او بازگرداند.
زن از تمام اموال منقول شوهر ارث مىبرد، ولى از زمين و قيمت آن ارث نمىبرد، خواه زمين خانه باشد يا باغ، يا زمين زراعتى و مانند آن و نيز از خود هوايى ساختمان ارث نمىبرد، مثل بنا و درخت، امّا بايد هوايى را قيمت كنند و از قيمت آن سهم ارث او را بدهند.
اين مطلب صحيح نيست و هفده روايت بر عدم جواز ارث وارد شده و تنها يک روايت معارض دارد که نمي توان آن هفده روايت را در برابر يک روايت ناديده گرفت. ولي افراد مي توانند از ثلث اموالشان براي همسران خود وصيّت کنند که گاه بيش از ارث آنها نيز مي شود.
هرگاه مردى از دنيا برود چنانچه در زمان مرگ، فرزندی نداشته باشد، يك چهارم مال او را همسر دائمى او مىبرد و بقيّه را ورثه ديگر و هرگاه از آن زن يا از زن ديگر فرزند داشته باشد، يك هشتم مال به زن او مىرسد و بقيّه به وارثان ديگر.
زن و شوهر دائم با وجود هر کدام از طبقات سه گانه، از هم ارث می برند.
این قانون به نظر مشهور علمای احیاء و اموات بر خلاف شرع است و شورای نگهبان نیز با آن مخالف بودند ولی به جهاتی سکوت کردند. در هر صورت قانون شرع این است که زن فقط از قیمت اعیانی ارث می برد.
در فرض سوال که نوه های آن مرد زنده هستند زوجه بیش از یک هشتم نمی برد.
براى تصرّف باید از ورثه دیگر اجازه بگیرد
تا سهم زن را از قیمت هوایى نداده اند (مانندبناى خانه) نباید بدون اجازه او در آن تصرّف کنند.
در صورتى که زن معامله را اجازه دهد صحیح و گرنه نسبت به سهم او باطل است.
