جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

در مورد نامحرم جز در موارد ضرورت احتیاط در ترک چنین کاری است.(حتی در صورت عدم لمس اعضا)

معمولاً در این‌گونه موارد راه سومى وجود دارد و آن اينكه با عبارات مناسبى از مريض و كسان او اجازه می‌گیرند و می‌توان مطلب را براى بعضى از كسان او، كه روحيه بهترى دارند، بيان كرد. بنابراين ضرورتى ندارد كه همه‌چیز را با صراحت بگويد.

درصورتی‌که جرّاحى سبب طول عمر شود، مريض می‌تواند به خاطر عوارض ناخوشايند جرّاحى، از آن صرف‌نظر كند; ولى اگر بدون جرّاحى، بيمار در معرض مرگ باشد، طبيب يا كسان مريض مجازند اقدام به جرّاحى كنند، هرچند بيمار راضى نباشد.

۱ تا ۳. كار تزريق كننده مانند كار طبيب است; هرگاه حاذق باشد و اخذ برائت (به‌طور عام يا خاص) كند ضامن نيست و بدون اخذ برائت ضامن است؛ و در صورت سهل‌انگاری یا حاذق نبودن، مطلقاً ضامن است.

اگر راهی دارد باید از طریق همسر هرچند با انجام ازدواج موقت اقدام نماید در غیر این صورت در موارد ضروری به‌قدر ضرورت اشکالی ندارد.

آرى، موجب ضمان است.

هرگاه به نيّت خدمت به بندگان خدا باشد انشاء الله ثواب آن را دارد، ولى ممكن است آثار آن را نداشته باشد.

درصورتی‌که راه درمان، يا راه پيشگيرى از مزاحمت‌ها، منحصر به آن باشد مانعى ندارد.

جايز نيست; ولى اگر اين كار از طرق درمان محسوب شود و احتمال عوارضى برود و به بيمار گفته شود و از او اجازه بگيرند مانعى ندارد.

بايد در غير موارد ضرورت از اين كار پرهيز شود.

درصورتی‌که بگويد: «در فلان كتاب چنين نوشته‌شده است» جايز است.

درصورتی‌که افشا شدن آن لطمه‌ای به او بزند، حقّ دارد چنين درخواستى كند.