اگر واقعاً دسترسی به هیچکدام نداشته باشد، وضو بگیرد و به همان حالت نماز بخواند و بعد احتیاطاً نماز خود را اعاده کند.
هرگاه پيشانى يا پشت دستها يا كف دستها زخم باشد و پارچه يا چيز ديگرى بر آن بسته است كه نمىتواند باز كند، يا ضرر دارد، بايد با همان حال تيمّم كند.
كسى كه وظيفهاش تيمّم است اگر يقين داشته باشد يا احتمال دهد كه تا آخر وقت عذرش باقى مىماند مىتواند در اوّل وقت با تيمّم نماز بخواند، ولى اگر يقين داشته باشد كه تا آخر وقت عذر او برطرف مىشود بنابر احتياط واجب بايد صبر كند.
در فرض مذکور کشیدن دست روی ناخن ها کافی است.
تیمّم بر آنها اشکال دارد.
بهتر است از تيمّم بر زمينهاى آلوده، زمين گود، كنار جادهها و زمين شورهزار در صورتى كه نمك روى آن نگرفته باشد خود دارى كند و اگر نمك روى آن را گرفته است باطل است، اگر آلودگى طورى است كه بيم بيمارى از تيمّم بر آن مىرود، بايد بنابر احتياط واجب بدون تيمّم نماز بخواند و بعداً قضا كند.
تيمّم بر ديوار گلى صحيح است
احتياط مستحب آن است كه با وجود زمين يا خاك خشك بر زمين يا خاك نمناك تيمّم نكند.
در فرض سوال، نیازی به اعاده ندارند چون وظيفه شما در آن زمان همين بوده است.
هرگاه انسان در شهر و آبادى باشد و آب پيدا نكند بايد آنقدر جستجو نمايد تا از پيدا كردن آب مأيوس شود، امّا اگر در بيابان است چنانچه كوهستانى و يا زمين پست و بلند است يا به واسطه درخت و مانند آن عبور از آن مشكل مىباشد بايد در هر يك از چهار طرف به اندازه پرتاب يك تير كه در قديم با كمان پرتاب مىكردند به جستجوى آب رود و اگر زمين هموار و بى مانع است بايد در هر طرف به اندازه مسافت دو تير جستجو كند، ولى هر طرفى كه يقين دارد آب نيست جستجو لازم ندارد و هرگاه بعضى از چهار طرف هموار و بعضى پست و بلند است بايد در هر طرف طبق دستور خودش عمل نمايد.
هرگاه چيزهايى كه تیمم بر آن صحیح است پيدا نشود، بايد برگرد و غبارى كه روى لباس و مانند آن است تيمّم كند و چنانچه غبار پيدا نشود بايد بر گِل تيمّم كند و اگر گل هم پيدا نشود احتياط واجب آن است كه نماز را بدون تيمّم بخواند و بعداً قضاى آن را نيز به جا آورد و چنين كسى را «فاقد الطّهورين» نامند.
