مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

نمازش باطل نیست، لکن روح نماز توجّه به خداست، باید کوشش کرد حضور قلب حاصل شود.

هرگاه شك كند كه «سلام» نماز را گفته يا نه يا شك كند درست گفته يا نه چنانچه وارد نماز ديگرى شده، يا مشغول كارى است كه نماز را به هم می‌زند و از حال نمازگزار بيرون رفته بايد به شک خود اعتنا نكند و اگر پیش‌از این موارد است بايد برگردد و سلام را بگويد.

اگر شك دارد كه سجده يا تشهد را فراموش كرده يا نه واجب نيست قضا كند و اگر مى‏داند يكى را فراموش كرده، امّا نمى‏داند کدام‌یک بوده، هر دو را قضا كند و هرکدام را اوّل به‌جا آورد مانعى ندارد.

اگر كسى شك كند نماز احتياطى كه بر او واجب بوده به‌جا آورده است يا نه چنانچه بعد از وقت نماز باشد به شک خود اعتنا نكند و اگر هنوز وقت نماز باقى است درصورتی‌که مشغول كار ديگرى نشده بايد نماز احتياط را بخواند و اگر كارى كه نماز را باطل می‌کند به‌جا آورده‏ است‏ احتياط واجب آن است كه نماز احتياط را بخواند و نماز را هم اعاده كند.

نماز باطل است و باید نماز را اعاده نماید زیرا شک بین دو طرف باطل است.

اگر در نماز چند كلمه يا چند جمله بگويد به‌طوری‌که از صورت نمازگزار خارج نشود و همه آن يكى حساب شود، دو سجده سهو براى همه‏ كافى است.

هرگاه كسى يك يا چند سجده نماز را فراموش كرد، نماز صحیح است ولی بايد قضاى آن را بعد از نماز به‌جا آورد (البته اگر دو سجده از یک‌رکعت فراموش شود نماز باطل است) و بنا بر احتیاط واجب سجده‌ی سهو به‌جا می‌آورد.

شک بین سه و چهار در هر جاى نماز باشد بنا بر چهار می‌گذارد و نماز را تمام كرده و بعدازآن یک‌رکعت نماز احتياط ايستاده، يا دو ركعت نشسته، به‌جا می‌آورد.

اگر زمانی كه وارد آيه بعد شده شك كند آيه قبل یا قبل‌تر را خوانده يا نه يا وارد کلمه‌ای از يك آيه شده، شك كند كلمه قبل را خوانده بايد بنا بر احتياط واجب برگردد و آن را به‌قصد قربت به‌جا آورد و بعد دنبال آن را ادامه دهد؛ اما اگر شروع به خواندن سوره کرده و در خواندن حمد شک کند یا به رکوع یا قنوت رفته و شک در حمد یا سوره کند نباید به شک خود اعتنا کند و نماز در این حالت صحیح است.

هرگاه علاوه بر قضاى سجده يا تشهد، سجده سهو نيز بر ذمّه او باشد، بايد بعد از نماز اوّل سجده یا تشهد را قضا كند و بعد سجده سهو را به‌جا آورد. (در مورد تشهد، انجام سجده سهو به‌تنهایی کافی است و تشهد سجده سهو، كفايت از تشهد فراموش‌شده می‌کند).

نماز صحیح است و سجده و تشهد فراموش‌شده قضا ندارد.

هرگاه نماز را به رجاء و امید صحت ادامه دهند (نه به‌قصد ورود) و بعداً معلوم شود صحیح بوده کافی است و نیاز به اعاده ندارد.