با توجه به آیات قرآن و روایات درباره نذر و مخصوصا روایاتی که مرحوم صاحب وسایل در جلد 16 «وسایل» در باب 6 از ابواب (کتاب النذر) بیان کرده، نذرهای مقطعی و محدود مانعی ندارد ولی نذرهای سنگین و طولانی مکروه است چرا که مشکلات مهمی در زندگی ایجاد می کند.
«نذر» آن است كه كار خيرى را براى خدا بر عهده خود قراردهد، يا ترك كارى كه نكردن آن بهتر است.
نذر دو قسم است: نذرى كه به صورت «مشروط» انجام مىشود، مثلًا مىگويد: چنانچه مريض من خوب شود انجام فلان كار براى خدا بر عهده من است (اين را «نذر شكر» گويند) يا اگر مرتكب فلان كار بد شوم فلان كار خير را براى خدا انجام خواهم داد (و آن را «نذر زجر» گويند)، دوم نذر مطلق است و آن اينكه بدون هيچ قيد و شرطى بگويد: «من براى خدا نذر مىكنم كه نماز شب بخوانم» و همه اينها صحيح است.
نذر در صورتى صحيح است كه براى آن صيغه خوانده شود، خواه به عربى باشد يا زبانهاى ديگر، بنابراين اگر بگويد چنانچه فلان حاجت من روا شود براى خدا بر من است كه فلان مقدار مال را به فقير بدهم، نذر او صحيح است، بلكه اگر بگويد نذر مىكنم براى خدا اگر فلان حاجت من رواشود فلان كار خير را انجام دهم، كافى است.
قربانی مخصوص نیازمندان نیست مگر نذر برای آنها کرده باشند که در اینصورت نیز مصرف آن برای سادات نیازمند مانعی ندارد.
اگر كسى از روى اختيار به نذر خود عمل نكند گناه كرده و بايد كفّاره بدهد و كفّاره نذر عبارت است از اطعام شصت فقير، يا دو ماه پى در پى روزه گرفتن (یعنی سی و یک روز آن را پشت سر هم بجا آورد)، يا يك بنده آزاد كردن؛ و در زمان ما كه بنده آزاد كردن موضوع ندارد در ميان دو چيز ديگر مخيّر است.
كسى كه نذر كرده عملى را مستمرّاً ترك كند و زمانى براى آن معيّن ننموده، چنانچه از روى اختيار آن را به جا آورد براى دفعه اوّل بايد كفّاره بدهد و اگر نذر او چنان بوده كه هر دفعه از آن عمل، مستقلًّا تحت نذر قرار داشته احتياط واجب آن است كه براى هر دفعه، كفّارهاى بدهد، امّا اگر چنين قصدى نداشته، يا شك كند قصدش چگونه بوده يك كفّاره بيشتر واجب نيست.
بايد هم قضاى آن را انجام دهد و هم كفّاره نذر را بجا آورد.
هرگاه نذر كند به زيارت يكى از امامان مثلًا به زيارت حضرت امام حسين عليه السلام مشرّف شود، اگر به زيارت امام ديگرى برود كافى نيست و هرگاه به واسطه عذرى نتواند آن امام را زيارت كند چيزى بر او نيست
نذری که صیغه آن خوانده شده قابل فسخ نیست و این یک فتوا است.
تا هنگام نذر فرا نرسد و تخلف نکند کفاره واجب نمی شود.
