چنین رسمى برخلاف شرع است، و باید از آن پرهیز کرد، مگر این که زوج و زوجه هر دو بدون اجبار رضایت دهند.
عقد مذكور صحيح است، ولى اين شرط خالى از اشكال نيست.
خواندن عقد در زمانی که زن در عادت ماهیانه به سر می برد مانعی ندارد و عقد صحیح است.
ازدواج اوّلی صحیح است و بقیه همه باطل است و چنین زنی اگر توبه نکند و دستگیر شود مجازات سنگینی دارد.
هرگاه مرد از اوّل قصدش اين باشد كه مهر زن را نپردازد عقد صحيح است و پرداختن مهر تعیین شده بر او واجب است.
مرد مسلمانى كه مسلمان زاده است اگر مرتد شود، يعنى منكر خدا يا پيغمبر صلى الله عليه و آله گردد، يا يكى از احكام مسلّم اسلام مانند واجب بودن نماز و روزه را انكار كند بطورى كه انكار كردن آن معنايش انكار خدا يا پيغمبر صلى الله عليه و آله باشد، ازدواج او باطل مىشود و همسرش بايد از او كناره گيرى كند و عدّه وفات يعنى عدّه زنى كه شوهرش مرده است بگيرد و بعد مىتواند ازدواج كند و اگر زن يائسه باشد، يا هنوز نزديكى نكرده باشند عده لازم نيست.
هرگاه كسى دخترى را براى پسر خود عقد كند، خودش مى تواند با مادر آن دختر ازدواج نمايد.
هرگاه كسى با زنی ازدواج نماید که دختر داشته باشد، مى تواند آن دختر را براى پسر خود بگيرد.
هرگاه زن بگويد شوهر ندارم مىتوان حرف او را قبول كرد به شرط آنكه متّهم نباشد.
هرگاه زن بگويد يائسه ام قبول ادّعاى او اشكال دارد مگر این که زن متهمه نباشد و با قرائنی مانند سن زن و یا گفته طبیب تطبیق داشته باشد.
هرگاه با زنى ازدواج كند و كسى بگويد آن زن شوهر داشته ولى خود زن بگويد نداشته ام و شرعاً هم ثابت نشود بايد حرف زن را قبول كرد، ولى اگر فرد مورد اعتمادى تصديق كند كه شوهر داشته احتياط واجب آن است كه او را طلاق دهد.
هرگاه زنى يقين پيدا كند كه شوهرش در سفر فوت كرده و عدّه وفات نگه دارد سپس شوهر كند، بعد شوهرش از سفر برگردد بايد از شوهر دوم جدا شود و به شوهر اوّل حلال است، ولى اگر شوهر دوم با او نزديكى كرده باشد زن بايد عدّه نگهدارد (عدّه وطی به شبهه) و احتياط واجب آن است كه شوهر دوم مهر او را مطابق آنچه با او قرار داده بپردازد و اگر مهرالمثل بيشتر است آن را بپردازد.
