هر زمان یادش آمد فاتحه بخواند. البته اینطور نیست که اگر فاتحه نخواند خوردن آن حرام شود ولی این مسئله نوعی ایجاد انگیزه برای خواندن فاتحه است و بهتر است ترک نشود.
در فرض سؤال اشکالی نداشته و مرتکب گناه نشده است.
اگر ضرر مهمی نداشته باشد اشكالى ندارد، ولى اگر ضرر مهمی داشته باشد تجويز آن جايز نيست، مگر در صورت ضرورت شديد و با كسب رضايت بيمار يا ولی او.
آن مقدار که یقین دارد، واجب است و اضافه بر آن واجب نیست.
درصورتیکه نوع نذر را فراموش کرده باشد و یا شک بین چند مورد دارد و نمیتواند احتياط كند و به تمام موارد عمل نماید، بین مواردی که احتمال میدهد قرعه میزند و طبق آن عمل مینماید. در صورت شك یا فراموشی مقدار آن، آن مقدار كه يقينى است بجا میآورد.
آنچه یقین دارند محاسبه کنند ولی میتوانند احتیاطاً باقیمانده مدت را ببخشند و عقد جدید بخوانند.
چنانچه مادر قبلاً مستطيع بوده و در رفتن به حج کوتاهي کرده و اين بيماري ادامه دارد بايد يک نفر از طرف او به حج برود و اگر پیشازاین مستطيع نبوده است با رضايت او ممکن است يکي از فرزندان براي خود حج بجا آورند.
باید برای همان فردی که قصد کرده ادامه دهد.
اگر از روى نادانى يا فراموشى درحالیکه پيراهن يا لباسهای معمولى ديگر در تن دارد احرام ببندد، احرام او صحيح است؛ ولى بايد فوراً آن لباس را از تن بيرون آورد و فقط لباس احرام بپوشد و اگر اين كار از روى علم و عمد باشد، احتياط آن است كه در اين صورت بعد از بيرون آوردن آن لباس و پوشيدن لباس احرام، دوباره نيّت كند و لبّيك بگويد.
هرگاه بعد از احرام به خاطر ندانستن مسئله يا فراموشى، پيراهن به تن كند احرامش صحيح است؛ ولى بايد آن را از طرف پايين درآورد و اگر ممكن نشد، بايد آن را بشكافد و بيرون آورد.
اینگونه نيّت اشكال دارد؛ مگر اینکه اشتباه لفظى باشد و قصدش اين بوده عمرهاى كه وظيفه اوست انجام دهد، ولى اسمش را از روى اشتباه حجةالاسلام گذاشته است. در اين صورت صحيح است و معمولاً همينگونه است.
هرگاه از روى جهل يا فراموشى در ميقات محرم نشود، هنگامیکه يادش آمد اگر بيرون حرم است، بايد از همانجا احرام ببندد و اگر وارد حرم شده به بيرون حرم (مثلاً تنعيم) برود و احرام ببندد و اگر نمىتواند از حرم بيرون برود، از همانجا كه هست احرام مىبندد.
