هرگاه محرم از روى سهو و فراموشى، يا جهل، به هنگام سفر زير سايه برود، كفّاره ندارد؛ امّا اگر عمداً، يا به خاطر ضرورتى باشد، (مانند خدمه کاروان‌ها که مجبور است به‌عنوان راهنما به همراه زنان با ماشین سقف دار روزانه به‌سوی مکه حركت كند) كفّاره دارد و كفّاره آن يك گوسفند براى هر احرام است؛ يعنى براى مجموع احرام عمره يك گوسفند و براى مجموع احرام حج نيز يك گوسفند واجب است.
هرگاه كسى از روى فراموشى يا ندانستن مسئله، رمى جمرات را ترك كند لازم است تا روز سيزدهم، هر وقت يادش آمد، يا متوجّه مسئله شد، قضا كند و بهتر اين است آنچه را مربوط به قضاى روز قبل است پيش از ظهر بجا آورد و وظيفه همان روز را بعدازظهر انجام دهد، ولى مانعى ندارد هر دو را در یک‌وقت بجا آورد؛ (اوّل قضاى روز گذشته، سپس وظيفه همان روز).
اگر تبرعی قبول کرده‌اید عمل به آن واجب نیست. ولی شایسته است ترک نشود و آنچه را احتمال می‌دهید بخوانید.
هرگاه فراموش کند مسافر است، يا فراموش كند كه روزه مسافر باطل است و در اين حال روزه بگيرد، بنا بر احتياط واجب بايد روزه را قضا كند.
اگر روزه‌دار بی‌اختیار در آب بيفتد، يا او را در آب بيندازند و سر او زیرآب رود، يا فراموش كند كه روزه است سر در آب فروبرد، روزه او باطل نمی‌شود، ولى اگر يادش بيايد بنا بر احتياط واجب بايد فوراً سر را از آب بيرون آورد.
هرگاه از روى فراموشى جماع كند و يا از روى اجبار به‌طوری‌که هيچ اختيارى نداشته باشد، روزه باطل نمی‌شود، ولى چنانچه در بين جماع يادش بيايد، يا اجبار برطرف شود، بايد فوراً ترك كند و الا روزه او باطل است.
اگر فراموش كند كه روزه است و به نيّت غسل سر را زیرآب كند روزه و غسل او، هر دو صحيح است.
چنانچه مادر قبلاً مستطيع بوده و در رفتن به حج کوتاهي کرده و اين بيماري ادامه دارد بايد يک نفر از طرف او به حج برود و اگر پیش‌ازاین مستطيع نبوده است با رضايت او ممکن است يکي از فرزندان براي خود حج بجا آورند.
اگر قسمتى از سعى را در عمره تمتّع فراموش كند، سپس به گمان این‌که اعمال عمره تمام‌شده از احرام خارج شود و با همسرش نزديكى كند، واجب است برگردد و سعى را تمام كند و با توجه به این‌که به گمان خروج از احرام (و با فرض عدم یقین) مرتکب آن کارشده بنا بر احتياط يك گاو به‌عنوان كفّاره قربانى نمايد؛ بلكه عمره‌هاى ديگر نيز همين حكم را دارد (بنا بر احتياط واجب).
می‌تواند تاریخ جدید به میل خود انتخاب کرده و مطابق آن عمل کند.
آن مقدار که یقین دارد، واجب است و اضافه بر آن واجب نیست.
