مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

چنین کارهایی صحت شرعی ندارد و قابل‌اعتنا نیستند.

این کتاب سند معتبری ندارد.

هرگاه به‌قصد دعا گفته شود مانعی ندارد.

این مطلب در مورد بعضی از دعاها واردشده است، برای توضیح بیشتر به کتاب «حلیة المتقین» مرحوم علامه مجلسی مراجعه فرمایید.

بهتر این است که صلوات‌ها را با تسبیح بشمارند.

انسان هنگامی‌که به درگاه خدا روی می‌آورد و دعا می‌کند شایستگی‌های تازه‌ای در وجودش شکوفه می‌زند و همین شایستگی‌ها سبب می‌شود که خداوند حکیم سهم بیشتر از مواهب خود را به او ارزانی دارد.

سوزاندن دعا مطلقاً جایز نیست. ولى شستن، یا به آب انداختن، در بعضى از کتب در مورد بعضى از دعاها یا عریضه‌ها آمده است.

چنانچه افراد مزبور آدم‌های باسواد و باتقوایی باشند و از کتب معتبر استفاده کنند، دعانویسى آن‌ها صحیح است. در غیر این صورت اعتمادى بر آن‌ها نیست.

شکی نیست که توسّل به معصومین (علیهم‌السلام)، مخصوصاً وجود مبارک امیر مؤمنان، على (علیه‌السلام) و شفیع قرار دادن آن‌ها در درگاه خداوند متعال، از بهترین عبادات و سبب حل مشکلات است. ولى سزاوار است پیروان مکتب اهل‌بیت به سراغ دعاها و توسلاتی بروند که در کتب معتبره از معصومین (علیهم‌السلام) نقل‌شده است; مانند دعاى توسّل که علامه مجلسى و دیگران آن را از کتب معتبره از ائمّه معصومین (علیهم‌السلام) نقل کرده‌اند و براى برآمدن حاجات بسیار مؤثر است.

دعاهایی که از معصومین (علیهم‌السلام) رسیده و گروهی خاص در آن ذکر نشده، برای همه مفید و مایه پیشرفت معنوی است.

قرائت دعاى توسّل، شب و روز خاصی ندارد.

این‌گونه روایات شامل حق‌الناس نمی‌شود، آن‌ها باید پرداخته شود؛ و همچنین شامل گناهانى که حدّ شرعى دارد نمی‌گردد، بلکه باید حدّ آن‌ها شرعاً اجرا گردد و شامل گناهانى که جبرانى، مانند قضا و کفّاره دارد نیز نمی‌شود، چون قضا و کفّاره با این اعمال ساقط نمی‌گردد و شمول آن نسبت به بقیّه گناهان، با توجّه به عفو و کرم خداوند، چیز بعیدى نیست.

کتاب «سید بن طاووس» از کتب معتبر است.

تقدیر الهی در بسیاری از اوقات مشروط به شرایطی است که یکی از آن‌ها دعا است.

به‌قصد زیارت مطلقه مانعى ندارد و بهتر است به‌قصد رجا خوانده شود.