مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

مقدار مسافت را از راه‌های مختلف می‌توان دريافت نخست اين‏كه خودش اندازه‌گیری كرده و يقين حاصل كند، دوم اين‏كه در میان مردم معروف باشد، سوم اين‏كه شخص مورد اعتمادى خبر دهد.

برای این‌که مقدار زکات غلات مشخص شود باید نوع آبیاری محصولات را ملاحظه نمود، بنابراین: الف: مقدار زكات گندم و جو و خرما و انگور درصورتی‌که از آب باران، يا قنات و نهر و سد و يا رطوبت زمين مشروب شود، یک‌دهم است. ب: مقدار زكات گندم و جو و خرما و انگور درصورتی‌که با آب چاه‌های‏ عميق و نيمه عميق و کم‌عمق، يا به‌وسیله دلو و دست و حيوان از چاه يا رودخانه آب بكشد و آن را آبیاری سازد زكات آن‌یک بيستم است. ج: اگر زراعتى با هر دو نوع مذکور آبيارى شود درحالی‌که زمین نیازی به آبیاری نوع دیگر نداشته یا اینکه آبیاری نوع دیگر به‌قدری كم باشد كه به‌حساب نيايد یا اصلاً اين كار تأثیری در محصول نداشته باشد بايد مطابق آن‏كه غالباً آبیاری شده زكات بدهد، ولى اگر از هر دو به مقدار قابل‌توجهی آبیاری شده است، مثلاً نصف يا ثلث مدّت با آب باران و بقيّه با آب چاه مشروب شده، بايد زكات آن را نيمى به‌حساب یک‌دهم و نيمى به‌حساب یک‌بیستم بدهد.

در زكات فطره خوراك شخصى خود انسان ملاك نيست بلكه خوراك معمولى اهل شهر و يا محل ملاك است؛ بنابراين، كسى كه هميشه برنج مى‏خورد می‌تواند زكات فطره را از گندم بدهد.

انتخاب با ولىّ دم و دهنده تفاضل است.

در شرایط حاضر احتیاط آن است که دیه را بر مبنای قیمت طلای مسکوک تعیین کنند.

مهم‌تر از همه نياز جامعه و سپس كاهش برخورد با غير هم‌جنس است.

اگر منظور جنبه شرعى آن است، بايد با رضايت طرفين صورت گيرد؛ و اگر قبلاً ًتراضى خاص لحاظ نشده، آنچه در عرف و عادت اجرة المثل است بايد پرداخت گردد و درهرحال رعايت انصاف و عدالت از طرفين بسيار خوب است.

درصورتی‌که آن دارو منحصربه‌فرد نباشد و بيمار جنبه اورژانسى نداشته باشد، استعمال آن دارو روى انسان جايز نيست; امّا اگر دارو منحصربه‌فرد است و استعمال آن ضرورى به نظر می‌رسد و احتمال نجات بيشتر از احتمال خطر است، بايد آن را در مورد بيمار به کاربرد.

بديهى است حاذق بودن را تنها اهل خبره می‌توانند تشخيص دهند.

تعیین اجرت شرعاً اشکالى ندارد; ولى این کار در شأن ذاکران اهل‌بیت که باید مظهر تقوا و پارسایى باشند، نیست.

ولىّ يا وكيل در اجراى صيغه عقد بايد زن و شوهر را معيّن كند، بنابراين اگر كسى چند دختر دارد نمی‌تواند به مردى بگويد: «زَوَّجْتُكَ احْدى‏ بَناتي» (يكى از دخترانم را به همسرى تو درآوردم).

در مسئله حکمیت ظاهر آیه شریفه وجوب است و بسیارى از فقها نیز از آن همین را فهمیده‌اند و دلیل برخلاف آن نیست، بنابراین در موردى که امید اصلاح هست حدّ اقل احتیاط واجب عدم ترک آن است.