فقط یک مورد است.
خواندن عقد در زماني که زن در ايام عادت ماهيانه (حيض) به سر مي برد مانعي ندارد و عقد صحيح است.
طلاق خُلع، إیقاع مشروط است.
صيغه طلاق ايقاع است؛ هر چند صيغه بذل عقد محسوب مىشود.
هرگاه كسى دو نفر را عادل بداند و زن خود را پيش آنها طلاق دهد، ديگرى كه آنان را عادل نمى داند بنابر احتياط واجب نبايد آن زن را براى خود يا ديگرى عقد كند، ولى اگر شك در عدالت آنها داشته مانعى ندارد.
احتیاط واجب آن است که در فرض مسأله، بعد از عدّه مجدّدآ صیغه عقد بخوانند و حرام ابدى نیست.
خواستگاری از زن شوهردار (حتی در عقد موقت) جایز نیست.
زنا در عدّه عقد موقّت مسلّماً حرام است، ولى موجب حرمت ابدى آن زن نمى شود؛ بنابراین اجراى صیغه عقد پس از گذشت عدّه اشکال ندارد.
در صورتى كه علائم حيض در آن بوده حيض محسوب مىشود و اگر علائم ثابت نيست عدّه با آن پايان نمىگيرد.
آنها باید مطابق مذهب خودشان عمل کنند و اگر آن زن به عقد موقت مسلمانی درآمده باید عدّه نگه دارد.
پایان یافتن مدت عقد موقت و یا بخشیدن باقیمانده مدت در ایام عادت زن مانعی ندارد ولی این حیض او جزو عده محسوب نمی شود .
