مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

غسل نشاط عبادت داریم و می‌توان به‌قصد ثواب و رجاء انجام داد.

اگر در انجام عبادت، رضايت و خشنودى ديگرى را هم مدنظر داشته باشد و آن عمل خالص براى خدا نباشد، ريا و باطل است.

قربانى نيز از عبادات است و بايد با نيّت خالص و به‌قصد اطاعت پروردگار انجام گردد و احتياط واجب آن است كه بعد از رمى جمره عقبه انجام شود.

ازآنجاکه تقصير از عبادات محسوب مى‌شود، بايد با نيّت قربت و صرفاً براى اطاعت خداوند و خالى از ريا باشد، در غير اين صورت باطل است و محرماتی که با تقصیر حلال می‌شود، بر او حلال نمى‌گردد.

بيتوته در منى نيز مانند ساير اعمال حج، نيّت و قصد قربت مى‌خواهد؛ و كافى است در قلبش نيّت كند كه براى انجام حج تمتّع از حجةالاسلام، يا حج مستحبى شب را در منى مى‌ماند.

هرگاه به‌قدری چرت بزند كه صدق نكند تمام شب را مشغول عبادت بوده كافى نيست و بايد كفّاره بدهد.

عبادت در هر جاى مکه كافى است.

درصورتی‌که علّت تامه یا جزء علّت بوده باشد مبطل است.

نیازی به امانت گذاری نیست، همین مقدار که ثواب این اعمال خیر را به ارواح مقدسه اهداء کنند کافی است.‌

در بعضی موارد عبادت است و نیاز به قصد قربت دارد و در بعضی موارد چنین نیست.‌

شخص نايب بايد خود را به‌جاى میت فرض كند و عبادتى را كه بر ذمّه اوست قضا نمايد.

با توجه به آنچه بیا فرموده‌اید عمل به این‌گونه تعهد واجب نیست.