هرگاه محرم «لبّيك» واجب را، چه عمداً و چه براثر عذر، نگفته باشد، محرمات احرام بر او حرام نمى‌شود و اگر چيزى از محرمات احرام كه كفّاره دارد انجام دهد، كفّاره بر او واجب نمى‌شود. همچنين اگر «لبّيك» اوّل را با ريا باطل كند.
وظيفه‌اش آن است كه اعمال مصدود يا محصور را انجام دهد، سپس در سال آينده حج بجا آورد.
دلیلی بر وجوب امساک وجود ندارد.
هرگاه يقين كند كه آن روز اوّل ماه رمضان است و عمداً روزه خود را باطل كند، بعد معلوم شود كه آخر شعبان بوده، كفّاره بر او واجب نيست.
اگر شك كند آخر رمضان است يا اوّل شوال و عمداً روزه را باطل كند بعد معلوم شود روز عيد بوده كفّاره ندارد.
اگر قبل از ظهر بوده است کفاره ندارد، اما اگر بعدازظهر بوده است، احتیاط واجب آن است که کفاره بدهد و کفاره‌ی آن سیر کردن ده فقیر می‌باشد و اگر توانایی ندارد سه روز روزه بگیرد.
