جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

روزه‌هايى كه در حال جنون به‌جا نياورده، بعد از عاقل شدن لازم نيست قضا كند.

بر پسر بزرگ‌تر واجب است روزه‌هايي که والدين براثر عذر شرعي ترک کرده و توانايي بر قضا داشته ولي موفق بر قضاي آن نشده‌اند را بجا آورد و نسبت به غير آن وظيفه ندارد. مگر اينکه وصيتي کرده باشند که مطابق آن بايد عمل کرد. هرچند در صورت امکان شايسته است ساير فرزندان نسبت به آنچه بر آن‌ها واجب نيست نيز اقدام کنند.

اگر فرصت نکرده قضا کند با اجازه ورثه از مال او کفاره دهند.

اگر پسر بزرگ ميّت نداند كه ميّت قضاى روزه بر ذمّه دارد يا نه واجب نيست براى او قضا بگيرد و اگر اجمالاً بداند مقدارى قضاى روزه بر ذمّه اوست بايد به‌اندازه‌ای كه يقين دارد به‌جا آورد و بيش از آن لازم نيست.

هرگاه به‌واسطه مستى روزه او ترك شده، بايد قضا كند؛ هرچند مادّه مست‌کننده را از روى اشتباه و يا براى معالجه خورده باشد. بلكه اگر نيّت روزه را قبلاً كرده، بعد در حال مستى روزه را تمام كند بنا بر احتياط واجب بايد قضا نمايد.

چنانچه عذر شرعی داشته است باید برای هرروز دو نفر مسکین را اطعام کند و اگر عذر عرفی داشته بچه‌ها باید بعداً قضا کنند و نیازی به وصیت نیست، البته اگر عذر نداشته و عمدی بوده است باید 62 فقیر را برای هرروز سیر کند.

درصورتی‌که وقت قضا تنگ نبوده بنا بر احتیاط واجب باید اعاده نماید و در این حکم بین اینکه همان روز متوجه شود یا چند روز بعد فرقی وجود ندارد.‌

در فرض سؤال قضا ندارد.

كسى كه روزه قضاى ماه رمضان را به‌جا می‌آورد می‌تواند پيش از ظهر روزه را افطار كند، به‌شرط اين‏كه وقت براى قضاى روزه تنگ نباشد، ولى بعدازظهر جايز نيست، همچنين اگر قضاى روزه غير معيّنى (مانند قضاى روزه نذر) را گرفته باشد احتياط واجب آن است كه بعدازظهر روزه را باطل نكند.

در فرض سؤال اگر بعد از غروب آفتاب بوده است روزه صحیح است اما از این به بعد رعایت نمایند.

داشتن روزه قضا مانع از روزه کفاره نیست در ضمن کفاره قسم اول اطعام ده مسکین و یا لباس پوشاندن به ده فقیر می‌باشد و اگر توانایی بر آن‌ها نداشت سه روز روزه است.

در فرض سؤال جایز نیست و روزه باطل است.