درصورتی‌که عمداً این کار را نکنید اشکالى ندارد.
آنچه بیان کردید مجوز ترک روزه نیست ولی درصورتی‌که واقعاً روزه گرفتن خوف ضرر داشته باشد (آن‌هم به تصدیق اطباء حاذق و متدین)، در این صورت می‌توانند روزه نگیرند.
روزه از آن‌ها ساقط است و بجاى آن، درصورتی‌که قدرت مالى داشته باشند، براى هرروز یک مد طعام کفّاره می‌دهند.
هر دو صورت جایز است و مانعی ندارد.
درصورتی‌که نذر نکرده باشند و صاحبان پول رضایت به این کار بدهند مانعى ندارد، ولى بهتر این است که سنّت افطارى تعطیل نشود و کارهاى فرهنگى را نیز انجام بدهند و اعتدال را در هر دو قسمت رعایت کنند.
احتیاط آن است به کسی که علناً گناه می‌کند نپردازند.
ملاک قیمت شهرى است که کفّاره در آن پرداخت می‌شود و مقدار آن 750 گرم است ولى قیمت آن را می‌توانید به شخص مستحق بدهید به‌شرط این‌که اطمینان داشته باشید مصرف نان می‌کند.
روزه‌خواری برای افراد معذور در بلاد اسلام قطعاً جایز نیست و در بلاد کفر اگر سبب وهن اسلام نشود مانعی ندارد.
