سقط‌جنین به خاطر سرطان مادر
معمول است كه در زنان حامله مبتلابه سرطان «مثلاً سرطان پستان» اگر سرطان از نوع پيشرفته باشد حمل در هر مرحله‌ای باشد سقط درمانى را انجام داده و به درمان مادر می‌پردازند؛ و اين كار از «دو نظر» اهمیت دارد: نخست اينكه حيات مادر درخطر است و ديگر اينكه با اجازه ندادن به ختم حاملگى هم مادر از بين می‌رود و هم فرزند بدون مادر به‌جای می‌ماند. بدین‌جهت اگر سرطان از نوع اولیه باشد و حاملگى در ماه‌های انتهايى، صبر می‌کنند تا جنين به حدّ قابليت زندگى برسد و سپس با عمل جرّاحى آن را زودتر از موعد از شكم خارج و تحت مراقبت ويژه او را بزرگ می‌کنند؛ و اگر حاملگى در ماه‌های اولیه باشد، سقط درمانى انجام‌شده و درمان سرطان هم صورت می‌پذیرد. البتّه در اين موارد سقط درمانى در صورتى انجام می‌پذیرد كه درمان اساسى سرطان براى جنين مضر باشد، مثل شیمی‌درمانی. يا اشعه درمانى; آنچه در بالا آمد از منظر شرع چه حكمى دارد؟
اگر حيات مادر درخطر باشد و جنين ماه‌های اوّل را طى كند مانعى ندارد؛ و متولّد کردن بچه قبل از موعد و پرورش او با شرايط ويژه هم اشكالى ندارد.
