مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

احتياط اين است كه طبيب با بيمار يا كسان او شرط كند كه ديه را خودشان بپردازند و الا خودش بايد عهده‌دار بشود (بنا بر احتياط).

بر عهده كسى است كه اين دستور را به او داده است.

دیه جنین بنا بر احتیاط واجب به شرح زیر است: در بیست روز اوّل (که نطفه است) ۱۵ مثقال معمولی طلا و در بیست روز دوّم (که علقه است) ۳۰ مثقال و در بیست روز سوّم (که مضغه است) ۴۵ مثقال و در بیست روز چهار (که عظام است) ۶۰ مثقال و در بیست روز پنج (که لحم است) تا زمانی که اعضاء کامل شود و قبل از آن‌که جنین در شکم مادر به حرکت درآید ۷۵ مثقال و پس از دمیدن روح در پسر دیه کامل و در دختر نصف دیه کامل تعلّق می‌گیرد.

در صورتی که یقین داشته باشد سبب سقط بچه نزدیکی است دیه تعلق می گیرد و از دیه چیزی به پدر و مادر نمی رسد.(پدر و مادر باید مشترکا دیه را بپردازند)

هرگاه بارداری ضرر مهمی برای او داشته باشد این کار جایز بوده ولی احتیاط آن است که دیه را بدهد و یا از کسانی که دیه به آن‌ها می‌رسد حلالیت بطلبد.

درصورتی‌که عامل سقط شما بوده‌اید، نه همسرتان، هرچند ایشان راضی به این کار بوده‌اند دیه جنین را شما باید به ایشان بپردازید؛ و اگر ایشان به شما ببخشد بری الذمه می‌شوید ولی چنانچه عامل هر دو باهم بوده‌اید دیه آن به برادران و خواهران و پدربزرگ و مادربزرگ آن جنین می‌رسد. ضمناً دیه آن دو جنین شصت مثقال معمولی طلا است.

دیه جنین بر عهده کسانی است که مباشر در سقط بوده‌اند و چنانچه مادر با میل و اختیار، خود را در اختیار طبیب قرارداده که سقط کند نیمی از دیه بر عهده اوست و باید علاوه بر پرداخت دیه از گناه بزرگی که مرتکب شده‌اند به‌طورجدی توبه کنند و با اعمال نیک آینده، گذشته را جبران نمایند.

ديه جنين به پدر و مادرش می‌رسد و اگر يکي از آن‌ها در سقط شرکت داشته از ديه ارث نمی‌برد و تمام آن به ديگري می‌رسد و اگر هر دو در سقط شرکت داشته‌اند ديه به پدربزرگ و مادربزرگ پدري و مادري و برادران و خواهران آن جنين می‌رسد و طبق قانون ارث تقسيم می‌شود و اگر آن‌ها رضايت دهند مشکل حل می‌شود.

در هر دو صورت دادن دیه واجب است و مقدار آن احتیاط واجب است.

دیه سقط در اینجا بر عهده مادر است؛ و دیه او به حاکم شرع می‌رسد و در مصارف بیت‌المال مصرف می‌شود.

دیه بر عهده هر دو است; هرکدام به مقدارى که در آن کار سهیم بوده‌اند.