درصورتی‌که واقعاً جان او درخطر باشد و جنین به چهارماهگی نرسیده باشد، مجاز است سقط‌جنین کند و دیه آن را به بیت‌المال بپردازد.
ديه جنين بنا بر احتياط واجب به شرح زير است: در بيست روز اول (که نطفه است) 15 مثقال معمولي طلا و در بيست روز دوم (که علقه است) 30 مثقال و در بيست روز سوم (که مضغه است) 45 مثقال و در بيست روز چهارم (که عظام است) 60 مثقال و در بيست روز پنجم (که لحم است) تا زماني که اعضاء کامل شود و قبل از آنکه جنين در شکم مادر به حرکت درآيد 75 مثقال و پس از دميدن روح در پسر ديه کامل و در دختر نصف ديه کامل تعلق می‌گیرد.
سقط‌جنین تنها در صورتى جايز است كه جان مادر درخطر باشد. همچنين اگر بيمارى شديدى مادر را تهديد كند و جنين هنوز به مرحله دميدن روح نرسيده باشد؛ و نيز اگر تشخيص قطعى داده شود كه جنين به‌گونه‌ای ناقص است كه براى پدر و مادر و اطرافيان سبب عسر و حرج شديد می‌شود، مشروط بر اينكه روح در آن دميده نشده باشد. در اين سه صورت، ختم حاملگى جايز است؛ و اگر راه منحصر به طبيب مرد باشد، در اين صورت مانعى ندارد؛ و احتياط آن است كه پدر و مادر، طبيب را نسبت به ديه تبرئه كنند.
خیر عمومات قتل عمد شامل سقط‌جنین نمی‌شود همان‌طور که قصاص در آن نیست.
اگر حيات مادر درخطر باشد و جنين ماه‌های اوّل را طى كند مانعى ندارد؛ و متولّد کردن بچه قبل از موعد و پرورش او با شرايط ويژه هم اشكالى ندارد.
پایان دادن به حاملگی در این سن جنین، تنها در صورتی جایز است که برای جان مادرخطری داشته باشد.
در فرض مسئله پايان دادن به باردارى ظاهراً مانعى ندارد.
درصورتی‌که واقعاً جان او درخطر باشد و جنین به چهارماهگی نرسیده باشد، مجاز است سقط‌جنین کند و دیه آن را به بیت‌المال بپردازد.
تنها در صورت ضرورت قطعی و در فرض منحصر بودن درمان مجاز هستید.
سقط‌جنین در هر سن و مرحله‌ای، حرام است و در صورت ارتکاب مشمول ديه نيز می‌گردد.
در هر دو صورت دادن دیه واجب است و مقدار آن احتیاط واجب است.
