مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

درصورتی‌که واقعاً روزه گرفتن خوف ضرر داشته باشد (آن‌هم به تصدیق اطباء حاذق و متدین)، در این صورت می‌توانند روزه نگیرند.

درصورتی‌که واقعاً روزه گرفتن خوف ضرر داشته باشد (آن‌هم به تصدیق اطباء حاذق و متدین)، در این صورت می‌توانند روزه نگیرند.

آنچه بیان کردید مجوز ترک روزه نیست ولی درصورتی‌که واقعاً روزه گرفتن خوف ضرر داشته باشد (آن‌هم به تصدیق اطباء حاذق و متدین)، در این صورت می‌توانند روزه نگیرند.

انسان نمی‌تواند به خاطر ضعف، روزه را بخورد، ولى اگر به‌قدری ضعف پيدا كند كه تحمّل آن بسيار مشكل شود، می‌تواند روزه را بخورد و همچنين اگر خوف بيمارى داشته باشد.

درصورتی‌که واقعاً روزه گرفتن خوف ضرر داشته باشد (آن‌هم به تصدیق اطباء حاذق و متدین)، در این صورت می‌توانند روزه نگیرند و نیز کسي که براثر تجربه يا گفته پزشک يقين دارد و يا احتمال قابل‌توجهی می‌دهد روزه برايش ضرر دارد روزه‌اش صحيح نيست و نبايد روزه بگيرد بنابراین هرگاه از گفته طبيب حاذق متعهّد خوف ضرر پيدا كنيد كه روزه برايتان ضرر دارد، روزه را افطار می‌کنید؛ و چنانچه پس از ماه مبارك توانستيد، قضاى آن را به‌جا آوريد؛ و اگر بيمارى شما تا ماه رمضان سال بعد ادامه پيدا كرد، قضا بر شما واجب نيست; بلكه براى هرروز فقط يك مد طعام (هفت‌صد و پنجاه گرم، گندم، برنج و مانند آن) به فقيرى می‌پردازید؛ و با توجّه به اينكه اشتياق زيادى براى روزه گرفتن داريد، خداوند انشاء الله به شما اجر روزه‌داران را عنايت خواهد كرد.