هرگاه كسى مى داند همسرش در حال حيض يا نفاس بوده اگر غايب شود، مثلًا مسافرت كند و بخواهد او را طلاق دهد و نتواند از حالش باخبر شود بايد تا مدّتى كه معمولًا از حيض يا نفاس پاك مى شود صبر كند.
در صورت فسخ یا طلاق در مدت کوتاه احتیاط آن است که آنرا بازگرداند.
طلاق خُلع، إیقاع مشروط است.
اصل این کار درست است و اگر شش ماه گذشت و طلاق نگرفت حق مهریه ندارد.
در صورتی که وکیل را عزل کند و به اطلاع او برساند طلاق صحیح نیست.
در صورتی که دخولی حاصل شده و از این طریق دوشیزگی او از بین رفته است باید صبر می کرد تا عادت شود و بعد از پاک شدن صیغه طلاق جاری گردد در غیر اینصورت طلاق باطل است و اگر نمی داند چگونه دوشیزگی از بین رفته طلاق او اشکالی ندارد.
چنانچه زوجه بدون عذر شرعى از تمكين خوددارى كند و از اين جهت نفقه او قطع گردد و در عسر و حرج قرار گيرد نمىتواند درخواست طلاق كند.
بذل نفقه ایّام عدّه کافى نیست، زیرا هنوز نفقه اى واجب نشده است، بعلاوه زوجه مختلعه نفقه ندارد، نفقه مخصوص مطلّقه رجعیّه است، بنابراین طلاق مذکور رجعى است.
اگر زوجه حتّی به بخشی از ما بذل در حال عده رجوع کرده و دریافت نماید طلاق رجعی می شود.
فقها در این مورد اختلاف دارند، مرحوم محقّق قمى در جامع الشّتات و محقّق یزدى در ملحقات عروه مشروحاً بحث کرده اند و از مجموع ادلّه ظاهر مى شود که طلاق به مجرّد ادّعاى زوج خالى از اشکال نیست، بلکه باید بیّنه اى بر آن قائم شود.
نمى تواند با مرد دیگرى ازدواج کند، مگر این که یقین به فوت او پیدا کند یا مراجعه به حاکم شرع کرده تا او دستور تحقیق درباره شخص مورد نظر را صادر نماید و پس از طىّ مراحل شرعى او را طلاق دهد.
اگر طلاق غیابی به صورت رجعی جاری شده باشد مرد می تواند رجوع کند ولی طلاق غیابی معمولا به صورت خلع جاری می شود و طلاق خلع از طرف مرد قابل رجوع نیست مگر اینکه در عده زن از بذل خود برگردد که دراین صورت مرد می تواند در عده رجوع کند.
