مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

در صورتى كه مرد به وظايف خود عمل مىكند و خصوصيّات ومشكلات اخلاقى زوجه سبب عسر و حرج او شده، طلاق دادن او بدون رضايت شوهر جايز نيست ولى اگر عسر و حرج، به سبب رفتارهاى شوهر باشد، حاكم شرع مىتواند او را طلاق دهد.

صيغه طلاق ايقاع است؛ هر چند صيغه بذل عقد محسوب مىشود.

آنچه از ادله درباره رجوع استفاده می شود مخصوصا روایت مشهوره ای که می گوید طلاق دلیل بر رجوع است این است که هر گونه تمسک به زوجیت رجوع محسوب می شود مانند مقاربت یا تقبیل که به دلالت التزامیه مفهوم رجوع را در بر دارد و عقد موقت در عده نیز رجوع محسوب می شود

در صورتی که طلاق رجعی باشد می تواند تا قبل از اتمام عده اعلام رجوع کند و اگر اطلّاع پیدا نکرد و عدّه تمام شد، حق رجوع ندارد.

در مورد طلاق باید اجازه مخصوص بگیرند.

هرگاه از كسى تقليد كند كه اين كار را جايز بداند و از جهات ديگر نيز عادل باشد، مى تواند شاهد قرار گيرد.

در طلاق خلع هر مقدار باشد اشكال ندارد.

هرگاه با همسرش كه از حيض و نفاس پاك بوده نزديكى كند سپس مسافرت نمايد و راهى براى تحقيق از حال زن نباشد چنانچه بخواهد او را طلاق دهد احتياط واجب آن است كه حدّاقل يك ماه صبر كند و بعد طلاق دهد.

اگر عدّه رجعى بوده، نگه داشتن عدّه وفات لازم است؛ ولى در عدّه بائن، تکمیل همان عدّه طلاق کافى است.

بذل منفعت با رعایت شرایط شرعی هم می تواند مال البذل قرار بگیرد.

در فرض سؤال طلاق باطل است و زن همچنان در زوجيّت زوج خود باقى است.

به مقتضاى آیه شریفه قرآن و سایر ادلّه، این نهى وظیفه زوجین است ولى دادگاه یا محضر به مقتضاى مسأله ارشاد جاهل و امر به معروف، آن ها را واقف بر این حکم مى کنند و در صورت جدا بودن مسکن زوجین، چنانچه مطابق رضایت طرفین انجام شده باشد و جدایى آنها به معناى قهر کردن از یکدیگر نباشد، اشکالى ندارد.