باید طلاق شرعی را با رعایت شرایط اجرا نموده و به زن اطلاع دهند.
طلاق دادن او واجب نیست؛ ولى لازم است او را از کار خلاف باز دارد، امّا اگر مشهور به زنا شود احتياط واجب طلاق دادن اوست.
در صورتى كه شما به بذل خود رجوع كرده باشيد ولى ايشان آن را به شما تحويل نداده باشد رجوع تحقق نيافته و طلاق به قوّت خود باقى است و در اين صورت پس از سپرى شدن عدّه مىتوانيد با هر كس مايل باشيد ازدواج كنيد.
در صورتی که دسترسی به همسر نباشد یا از حضور در دادگاه امتناع ورزد، رسیدگی غیابی در مورد طلاق مانعی ندارد.
اگر پسران او بالغ و عادل باشند، مى توانند شهود طلاق شوند.
طلاق خُلع، إیقاع مشروط است.
فقها در این مورد اختلاف دارند، مرحوم محقّق قمى در جامع الشّتات و محقّق یزدى در ملحقات عروه مشروحاً بحث کرده اند و از مجموع ادلّه ظاهر مى شود که طلاق به مجرّد ادّعاى زوج خالى از اشکال نیست، بلکه باید بیّنه اى بر آن قائم شود.
طلاق خلع او جایز است و زن حق رجوع به بذل را ندارد.
در طلاق خلع باید حتما نوعی تنفّر از طرف زن وجود داشته باشد ولو خطر گناه و ... نباشد.
رجوع به بذل جایز است و بعد از رجوع به بذل، احکام مطلّقه رجعیّه جارى مى شود.
