مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

اوّل باید دیون از جمله مهریه پرداخت شود و باقیمانده طبق قانون ارث تقسیم می‌شود.

درصورتی‌که حداقل دو شاهد مرد شهادت به بخشش مهریه توسط زوجه بدهند زوج نسبت به مهریه بری الذمه می‌شود ولی درصورتی‌که مهریه در ذمه‌ی زوج نباشد و نسبت فامیلی نسبی نداشته باشند زوجه حق رجوع به هبه را دارد.

در فرض سؤال عقد صحیح است و مهرالمثل تعلق می‌گیرد.

در فرض سؤال صحیح نیست.

در فرض سؤال صحیح نیست.

در صورتی که بخشیدن محذوری نداشته باشد باید به قسم شرعی خود عمل کند و الا کفاره دارد.

سزاوار است مدّتى با او مدارا کنید و او را نصیحت کرده و به او محبّت نمایید شاید تدریجاً عوض شود و کار به طلاق نکشد و در غیر واجبات و محرّمات زیاد سختگیرى ننمایید، اگر نتیجه نگرفتید مى توانید از او جدا شوید، ولى چون مطابق آنچه نوشته اید این زن ناشزه و غیر مدخوله است حقّ نفقه ندارد و اگر او بخواهد طلاق بگیرد، طلاق او طلاق خلع است و جز از طریق بذل مهریّه یا مانند آن و رضایت زوج امکان پذیر نیست

در صورتى كه پدر زوجه بگويد:من از طرف زوجه مهر را بخشيدم، تو طلاق خلعى بده و زوجه موافق نباشد هيچ اثرى ندارد و طلاق باطل است. ودر صورتى كه بگويد تو طلاق بده، من مهريّه زوجه را خودم مىپردازم، در اين صورت طلاق صحيح است، و رجعى است. ولى در صورتى كه زوج رجوع كند پدر زن حق دارد مهريّه را بازپس بگيرد.

با توجه به این که محدوده وکالت شامل این مورد نمی شود، بخشیدن جزئی مهریه کفایت نمی کند و معمولا در طلاق خلع تمام مهریه را می بخشند.

چنانچه زن به قصد رجوع در زوجیّت سکه ای را که بخشیده است در زمان عده باز پس بگیرد طلاق رجعی می شود و مرد حق رجوع دارد؛ ولی اگر خود مرد داده، طلاق خلع است.

هرگاه مرد و زن توافق كرده اند كه زن مهريّه خود را ببخشد و مرد او را طلاق دهد، و زن مهريّه خود را بخشيده و مرد پذيرفته، طلاقى كه پس از آن داده شده طلاق خلعى است هر چند شبيه طلاق رجعى خوانده شده باشد. بنابراين، ازدواج بعدى اشكال ندارد.

تا مرد مهريّه را ندهد حق رجوع ندارد.