مقدم کردن اعمال مکه توسط نائب معذور
اگر نايب ترس از بيمارى يا عادت ماهانه داشته باشد، آيا مىتواند اعمال حج را بر وقوفين و اعمال منى مقدّم دارد؟
مانعى ندارد و میتواند اعمال حج را مقدم کند.
مانعى ندارد و میتواند اعمال حج را مقدم کند.
اگر بيمار بعد از بازگشت از «منى» بهبودى يابد، يا زن پاك باشد و توانايى بر طواف و سعى پيدا كند، احتياط واجب آن است كه اعاده نمايد (هرچند قبل از رفتن به عرفات آن را انجام داده باشد).
بهترين راه صرف فقراى شيعه ساكن در آنجاست.
هرگاه زائرين در مکه يا مدينه پولى پيدا كنند و ندانند كه متعلّق به زوّار ايرانى است يا غير ايرانى، درصورتیکه از يافتن صاحبش مأيوس باشند، احتياط واجب آن است كه آن را از طرف صاحبش به فقيرى صدقه دهند.
اوّل بنا بر احتیاط واجب بايد محرم به احرام حج شود سپس آن اعمال را بجا آورد و تجديد تلبيه و اعاده سعى بعد از انجام آن اعمال لازم نيست.
هرگاه لقطه حرم را، كه یکدرهم يا بيشتر ارزش دارد بردارد، بايد اگر مىتواند آن را به شخصى مطمئنى بسپارد تا در صورت امكان يك سال در جستجوى صاحبش باشد و اعلام كند و اگر بعد از يك سال صاحبش پيدا نشد و اميدى به پيدا شدن صاحبش ندارد، آن را صدقه مىدهد، ولى چنانچه پس از صدقه دادن، صاحبش پيدا شود و راضى به صدقه نگردد، احتياط واجب آن است كه قيمت آن را به او بدهد و درهرحال تملّك چنين لقطهاى جايز نيست و چنانچه تملّك كند مالك نمىشود و ضامن آن است و اگر از ابتدا نسبت به پيدا كردن صاحبش کاملاً مأيوس باشد مىتواند بلافاصله آن را از طرف صاحب اصلى به شخص نيازمندى صدقه دهد.
در مواردى كه اين اعمال را مقدّم مىدارد احتياط واجب آن است كه محرم به احرام حج شود، سپس آنها را انجام دهد.
اگر لقطه (گمشده) حرم را برداشت، چنانچه قيمت آن كمتر از یکدرهم باشد مىتواند آن را تملّك و مصرف نمايد و اگر تملّك نكرد و كوتاهى ننمود ضامن نيست، ولى اگر بدون قصد تملّك آن را نزد خود نگاه داشت و در نگهدارى آن كوتاهى و تفريط كرد، ضامن است و اگر قصد تملّك كرد و قبل از آنکه آن را مصرف كند صاحبش پيدا شد، بايد آن را به صاحبش بازگرداند.
هرگاه حاجى چيزى در حرم پيدا كند، احتياط واجب آن است كه برندارد.
خوف حاصل از مجرّد احتمال عقلایى کفایت میکند.
اگر شک دارد، بگوید انشاءالله خمس آن را داده است.