اگر بيمار بعد از بازگشت از «منى» بهبودى يابد، يا زن پاك باشد و توانايى بر طواف و سعى پيدا كند، احتياط واجب آن است كه اعاده نمايد (هرچند قبل از رفتن به عرفات آن را انجام داده باشد).
طواف از اركان حج است و كسى كه «طواف حج» را تا آخر ذی‌الحجه ترك كند، اگر از روى عمد باشد حج او باطل است و بايد سال ديگر اعاده كند و اگر از روى جهل و ناآگاهى باشد، نيز حج او باطل است (خواه جاهل مقصّر باشد، يا غير مقصّر) و علاوه بر اعاده حج، احتياط آن است كه شترى هم قربانى كند و اگر از روى سهو و فراموشى بوده، طواف را قضا مى‌نمايد و حج او صحيح است و چنانچه بعد از مراجعت از حج، يا بيرون رفتن از مکه متوجّه شود و بازگشت براى او مشقّت داشته باشد، كسى را نايب مى‌گيرد كه براى او طواف كند و مستحب است سعى را نيز بعدازآن اعاده كند و يك گوسفند در منى قربانى نمايد و اگر ممكن نشد در وطن خود قربانى كند و در اين مدّت چيزى بر او حرام نيست.
خوف حاصل از مجرّد احتمال عقلایى کفایت می‌کند.
اشکالی ندارد و می تواند طواف نساء و نماز آن را بعد از پاکی انجام دهد.
مانعى ندارد و می‌تواند اعمال حج را مقدم کند.
در فرض سؤال اعاده لازم است و حکم معذور را ندارد.
جایز است ولی باید قبلا برای انجام قربانی وکیل بگیرند و بعد از انجام اعمال مکه برگشته و اعمال منی و بیتوته را انجام دهند.
اگر از روى سهو و فراموشى باشد حج او صحيح است و بايد طواف‌ها و نماز طواف‌ها را اعاده كند و اگر نمى‌تواند نايب بگيرد و احتیاطاً خودش هم نماز طواف را بخواند و اگر عمداً يا جهلا بوده، حج او اشكال دارد. طواف‌های نيابى نيز همين حكم را دارد.
چنانچه اعمال روز عید (رمى جمره، قربانى، تقصیر) را بجا آورده و اعمال مکه را انجام نداده، در صورت امکان خودش به مکه برود و آن اعمال را بجا آورد و اگر ممکن نیست، نایب بگیرد و در فرض سؤال که صورت اضطرار است کفّاره‌ای به سبب عدم بیتوته در منى لازم نیست و نسبت به عدم انجام رمى جمرات، در سال بعد قضا کند و اگر خودش نمی‌تواند برود، نایب بگیرد.
لازم نيست نزدیک‌ترین زمان به وقت وقوف را انتخاب کنند.
