مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

احتیاط واجب آن است که از آن پرهیز نمایید.

این دعا یک دعاى مستقل است.

اگر شخصی قادر به ادای نذر نباشد در این صورت تا جایی که توانایی دارد به آن عمل کند یا کاری که نزدیک و شبیه آن باشد را انجام دهد و اگر اصلاً قادر به انجام آن نباشد از او ساقط می‌شود.

منظور از زبان حال آن است که حالت آن بزرگواران چنین تعبیراتى را اقتضا می‌کند و این کار به دو شرط جایز است: نخست اینکه، واقعاً این سخنان مناسب چنان حالتى باشد و دیگر اینکه، معلوم باشد که زبان حال است نه زبان قال.

درصورتی‌که نیت شما این باشد و از طرق مشروع به آن برسید اشکالی ندارد.

اگر سفر مستحب است به خاطر زن و فرزند ترک کند.

به‌یقین قربانگاه عاشورا یک صحنه غم‌انگیز و گریه خیز بود ولى هرگز نباید روح حماسى آن را در کنار بیان مظلومیت آن بزرگواران فراموش کرد. بلکه شاعران باید ضمن اشعار سوگوارى جنبه‌های حماسى عاشورا را به نظم کشند، همان‌گونه که در قرون اخیر توجّه شایانى به آن امر شده است و خطبا و مدّاحان به آن اهمیت می‌دهند.

هیئت مذهبى مطلوب باید استاد روحانى داشته باشد که اصول و فروع اسلام را تدریجاً براى آن‌ها شرح دهد. مخصوصاً مسائل موردنیاز را بازگو کند و اخلاق اسلامى را به آن‌ها بیاموزد.و قارى و مدّاحى داشته باشد که با قرائت قرآن و اشعار خوب و میراثی صحیح به آن‌ها کمک نماید؛ و اعضاى هیئت براى کمک به نیازمندان در داخل و خارج هیئت، تلاش لازم را بنمایند؛ و براى پیشرفت کار هیئت و برطرف ساختن موانع و ایجاد تحوّل باید جمعى از صاحب‌فکران هیئت یا مشاورانى از خارج بنشینند و تصمیمات لازم را بگیرند و هدفشان درهرحال تکامل ایمان و اخلاق اعضاى هیئت و پیشرفت اسلام و مکتب اهل‌بیت (علیهم‌السلام) باشد.

ریا در هر عبادتى حرام محسوب می‌شود ولى تظاهر به عزادارى امام حسین (علیه‌السلام) و تعظیم شعائر دین به‌قصد قربت جایز بلکه مستحب است. مثل‌اینکه پرداختن صدقه آشکار قربت الى الله براى تشویق دیگران، همان‌طور که در قرآن آمده، مستحب است.

نذرهایی که در مورد پخش آجیل مشکل‌گشا می‌شود اعتباری ندارد و عمل به آن واجب نمی‌باشد.

هيچ شخصي نمی‌تواند با نذر کردن، کاري را بر ديگران واجب کند و چنين نذرهایی باطل است.

علّت خاصی براى چنین کارى وجود ندارد، هدف این است که تمام این بزرگواران به ترتیب، موردتوجه قرار بگیرند. (در مورد سؤال دوم) با توجّه به اینکه مصائب اهل‌بیت (علیهم‌السلام) از آغاز محرّم یا از روز دوم محرّم که وارد کربلا شدند شروع شد و روزبه‌روز کار را بر آن‌ها سخت‌تر گرفتند، این برنامه در میان شیعه معمول شده است. به‌علاوه روایتى نقل می‌کنند که ائمه (علیهم‌السلام) نیز این‌گونه عمل می‌فرمودند که می‌تواند سنّتى براى شیعیان باشد.