مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

نماز را در مسجد بخوانند و عزاداری را در حسینیه انجام دهند.

درصورتی‌که تشبه به زنان نباشد اشکال ندارد.

از این کار در روایات منع شده است و برای عزاداری راه‌های بهتر است از این وجود دارد.

به مقدار کم مانعی ندارد ولی به صورتی که در برخی از مناطق انجام می‌دهند و حوضچه از گل درست کرده و در آن وارد می‌شوند جایز نیست.

بهتر این است اول در مجلس سخنرانی که در مسجد تشکیل‌شده شرکت کرده و بعد از مراسم مسجد به عزاداری در بیرون از مسجد بپردازند.

درصورتی‌که قصدشان این نباشد که دستور شرعی است بدعت محسوب نمی‌شود ولی در خارج از کشور اگر از سوی حکومت منعی داشته باشد آن را ترک کنند.

شکی نیست که ما اصولی داریم که به‌هیچ‌وجه نمی‌توانیم آن‌ها را رها کنیم؛ ازجمله آن مسئلۀ عزاداری محرم و صفر است؛ بنابراین قطعاً باید متولیان امر در این خصوص توجه کافی و لازم را داشته باشند تا هم دغدغه‌های مذهبی و دینی مردم موردتوجه قرار گیرد و هم پروتکل‌های بهداشتی و سلامت آنان حفظ شود.

اگر راه دیگری برای اقامه مراسم عاشورا نداشته باشید مانعی ندارد.

بی‌شک تعطیل کردن عزادارى هنگام اذان و پرداختن به نماز اوّل وقت بسیار پسندیده است; که در خیلى از جاها شروع‌شده و ان‌شاءالله گسترش یابد و فراگیر شود.

هیئت مذهبى مطلوب باید استاد روحانى داشته باشد که اصول و فروع اسلام را تدریجاً براى آن‌ها شرح دهد. مخصوصاً مسائل موردنیاز را بازگو کند و اخلاق اسلامى را به آن‌ها بیاموزد.و قارى و مدّاحى داشته باشد که با قرائت قرآن و اشعار خوب و میراثی صحیح به آن‌ها کمک نماید؛ و اعضاى هیئت براى کمک به نیازمندان در داخل و خارج هیئت، تلاش لازم را بنمایند؛ و براى پیشرفت کار هیئت و برطرف ساختن موانع و ایجاد تحوّل باید جمعى از صاحب‌فکران هیئت یا مشاورانى از خارج بنشینند و تصمیمات لازم را بگیرند و هدفشان درهرحال تکامل ایمان و اخلاق اعضاى هیئت و پیشرفت اسلام و مکتب اهل‌بیت (علیهم‌السلام) باشد.

در این مراسم قبل از هر چیز باید اهداف سالار شهیدان (علیه‌السلام) و یاران شجاعش از این قیام خونین به‌وسیله خطباى محترم و مدّاحان عزیز تشریح شود. سپس به مراسم سوگوارى بپردازند و عزاداری‌ها باید به همان شکل سنّتى و خالى از پیرایه و با خلوص نیّت انجام گیرد.ولى عزاداران محترم (خطبا و مداحان و آحاد مردم سوگوار) باید از سه کار پرهیز کنند: الف) از کلمات غلوآمیز که ائمّه هدى (علیهم‌السلام) یا بزرگان شهدا را هم‌ردیف خداوند قرار می‌دهد، جداً اجتناب کنند. ب) از اعمالى که سبب وهن مذهب در نظر دوست و دشمن می‌شود، خوددارى نمایند. ج) از رسانیدن آسیب جدی به بدن اجتناب ورزند. و سزاوار است مدّاحان عزیز مانند خطباى محترم، دوره آموزشى داشته باشند و از روش‌های سنّتى پیروى کنند.

باید از این کار جداً پرهیز کرد که اهداف مقدّس امام حسین (علیه‌السلام) را به خطر می‌اندازد. به‌علاوه مردم، بسیارى از اصول و فروع و تعلیمات اسلام و ارزش‌های والاى آن را در این مجالس از خطبا فرامی‌گیرند و گاه در غیر این مجالس براى آن‌ها ممکن نیست.