تصرف در مال ارث قبل از تقسیم، بدون اجازه همه ورثه جایز نیست و در صورت اختلاف، حاکم شرع، مال مشترک را می‌فروشد و سهم آنها را از هم جدا می‌کند.
فرزندى که با پدر کارکرده علاوه بر سهم‌الارث معادل اجرت خود را از اموال او می‌برد مگر اینکه در مقابل آن عوضى گرفته باشد، یا ثابت شود قصد تبرّع داشته است.
از میت ارث نمی‌برد.
در فرض مسئله تنها وارث مسلمان از او ارث می‌برد ولى اگر مسائل اخلاقى را در این‌گونه موارد رعایت کنند بهتر است.
سهم فرزندان از مال پدر برداشته می‌شود و به ورثه آنها می‌رسد و بقیّه به باقى ورثه پدر می‌رسد.
درصورتی‌که واقعاً باعث اختلاف و نزاع می‌شود این کار جایز است.
اگر در ضمن قراردادى چنین شرطى کنند صحیح است، چون نوعى معاوضه است و در صورت تخلف از شرط خیار فسخ براى دیگرى است.
در اصطلاح فقه، کلاله برادر و خواهر متوفی است، خواه پدری تنها، یا مادری تنها، یا پدری و مادری که روی‌هم کلالات ثلاث خوانده می‌شوند. برادر و خواهر پدری را «کلاله ابی»، برادر و خواهر مادری را «کلاله امّی» و برادر و خواهر پدر و مادری را «کلاله ابوینی» گویند.
درهرحال فرزند او مشروع است و از آنها ارث می‌برد.
هرگاه مردى از دنيا برود، قرآن، انگشتر و شمشير و لباسى را كه مىپوشيده، يا براى پوشيدن آماده كرده، مال پسر بزرگ‌تر اوست.
عمو و عمّه و دايى و خاله هر چه بالا روند و اولاد آنان هر چه پايين روند (البته هرکدام نزدیک‌ترند ارث می‌برند) و تا يك نفر از عمو و عمّه‌ها و دايى و خاله‌ها زنده‌اند اولاد آنان ارث نمىبرند و تا اولاد آنها زنده‌اند اولاد آنها ارث نمىبرند و تنها يك استثناء دارد و آن اينكه: اگر ميّت عموى پدرى و پسرعموی پدرى و مادرى داشته باشد، عموى پدرى ارث نمىبرد و مال به پسرعموی پدر و مادرى مىرسد.
سبب بر دو گونه است: زوجیت دائم، ولاء؛ که شامل «ولاء عتق» و «ولاء ضمان جریره» و «ولاء امامت» است. (که البته ولاء عتق در زمان حاضر موضوعیت ندارد)
