اگر كسى براثر عذرى موفّق بر وقوف در عرفات در روز نهم ذی‌الحجه نشود و شب عيد را هم عمداً و بدون هيچ عذرى وقوف نكند، حج او باطل مى‌شود؛ هرچند وقوف در مشعرالحرام را درك نمايد.
هرگاه از روى عمد قبل از غروب آفتاب از عرفات كوچ كند و بازنگردد، گناه كرده و بايد يك شتر در منى (و احتیاطاً در روز عيد) قربانى كند (و اگر نتواند شتر قربانى كند، بايد هيجده روز روزه بگيرد) و درهرصورت حجش صحيح است و اگر قبل از غروب آفتاب دوباره به عرفات بازگردد و تا غروب در انجام بماند و سپس كوچ كند، كفّاره‌اى بر او واجب نيست.
وقوف در عرفات عبادت است و بايد با نيّت و قصد قربت همراه باشد. نيّت آن عبارت خاصی ندارد، همين مقدار كه در دل قصد كند كه در عرفات از ظهر تا غروب براى خدا توقّف مى‌كند كافى است.
نمازخواندن باطل نیست ولی وقوف بر جبل الرحمه در روز عرفه کراهت دارد.
هرگاه قبل از غروب آفتاب كوچ كند، اگر از روى فراموشى يا ندانستن مسئله باشد، درصورتی‌که يادش بيايد اگر امكان دارد بايد بازگردد و اگر مراجعت نكند گناهكار است و بنا بر احتياط كفّاره نيز دارد و اگر يادش نيامد چيزى بر او نيست.
چنانچه کاملاً پاک‌شده باشد عمره او هنگام پاك بودن صحيح است و ديدن لك بعدازآن ضررى به آن نمى‌زند؛ (زيرا طُهر متخلّل بنا بر اقوى حكم حيض را ندارد).
حج او اشکالی ندارد. درصورتی‌که کاری برخلاف احرام انجام داده باید کفاره دهد و فرزند او فرد سعادتمندی خواهد بود ان شاء الله.
اگر در تمام‌وقت بی‌هوش يا خواب باشد، وقوف او باطل است، ولى چنانچه قبل از ظهر به عرفات آمده و نيّت كرده، صحيح است.
كسى كه موفّق به درك وقوف در عرفات از ظهر تا غروب نشود، واجب است مقدارى از شب عيد را ـ هرچند كم باشد ـ در انجام توقّف كند، بنابراين اگر براثر موانع، زمانى به عرفات برسد كه مردم ازآنجا كوچ كرده باشند، مقدارى از شب را مى‌ماند، سپس به‌سوی مشعر مى‌رود، به‌شرط آن‌که قبل از طلوع آفتاب روز عيد خود را به مشعرالحرام برساند و اين را «وقوف اضطرارى عرفات» مى‌گويند و اگر موفّق بر وقوف اضطرارى نيز نشد، يعنى نتوانست چيزى از شب را در انجام بماند، كافى است مقدارى از وقوف مشعرالحرام را، درك كند. در اين صورت نيز حجش صحيح است.
دومین واجب از واجبات حج، وقوف به عرفات است. عرفات بيابانى است در حدود بيست كيلومترى مکه، كه امروز به‌صورت نيمه مشجّر درآمده و واجب است حجاج از ظهر تا غروب روز نهم ذی‌الحجه در انجام بمانند.
