مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

احتياط واجب آن است كه بازگردد.

بايد مستقيم به مشعر برود؛ مگر در حال ضرورت.

يك نيّت براى همه كافى است.

حج او صحيح است و اگر مى‌تواند وقوف اضطرارى روز مشعر را بجا آورد، احتياط آن است كه بجا آورد و اگر نايب است، نيابتش نيز صحيح است.

وقوف اضطراری مانعی ندارد ولی زدن سنگ را به‌روز موکول کند؛ و اگر بتواند خانم‌ها را در منی اسکان دهد و خودش بین الطلوعین به مشعر بازگردد.

اگر لازم است با زن‌ها به منى بروند گناهى نكرده‌اند و نيابت آن‌ها اشكال ندارد.

درصورتی‌که جاهل قاصر بوده نه مقصّر، مانعى ندارد.

در فرض سؤال اشكالى ندارد.

حج آن‌ها صحيح است.

اگر ضرورتى داشته باشد که همراه همسرش باشد جایز است و الا جایز نیست.

چنانچه براى راهنمایى و اداره وضع آن‌ها لازم است با آن‌ها بروند مانعى ندارد و کفّاره هم لازم نیست.

براى چند طایفه جايز است مقدار مختصرى در مشعر توقّف كرده، سپس به منى بروند: 1. زنان 2. بيماران 3. پيرمردان 4. تمام افراد معذور. به‌این‌ترتیب، كسانى كه عذرى دارند مقدارى از شب را در مشعر توقّف كنند، سپس ازآنجا كوچ كرده به منى بروند، بنابراين پيرمردان، بيماران، كودكان و تمام اشخاصى كه براى پرستارى يا راهنمايى بايد همراه آن‌ها باشند و آن‌ها كه مى‌ترسند در ازدحام جمعیت صبح روز عيد اذيّت شوند، مى‌توانند شبانه (بعد از مقدارى توقّف در مشعرالحرام و ذكر خدا) به منى بروند و همان شب نيز رمى جمره عقبه كنند؛ ولى احتياط مستحب آن است كه قبل از نصف شب از مشعر حركت نكنند و راهنمايان اگر بتوانند بعد از رساندن نفرات به مِنى، براى وقوف به مشعر بازگردند، احتياط آن است كه برگردند.