نائب شدن کسی که از رمی در روز معذور است
شخصى كه نمىتواند رمى جمرات كند و معذور است، آيا مىتواند كسى را بهعنوان نايب اختيار كند كه او هم از رمى در روز معذور است؟
در صورت امكان بايد كسى را نايب كند كه در روز رمى نمايد.
در صورت امكان بايد كسى را نايب كند كه در روز رمى نمايد.
بايد در وقت مناسب آنها را قضا كند.
هر دو صورت صحیح است.
چنانچه عذرهاى مذكور از ابتداى نيابت وجود داشته باشد بهتر است نايب نشوند؛ ولى عذرهايى كه گاه در حج پيش مىآيد، مانع از نيابت نيست.
خودشان بايد رمى كنند و تماس از روى لباس در اينگونه موارد ضررى ندارد.
اگر مىتوانند در عصر همان روز رمى كنند، نمىتوانند نايب بگيرند؛ و بايد خودش در عصر روز عيد رمى كند هرچند قربانى به عقب بيفتد.
حج او باطل نیست ولی سال آینده نایبی بگیرد که بهجای او این عمل را انجام دهد.
اگر در اثر آن به مشقّت مىافتد عذر محسوب مىشود و میتواند نايب بگيرد و اگر مشقّتى براى او ندارد نبايد نايب بگيرد.
كسانى كه از رمى در روز و شب هر دو معذورند نايب مىگيرند؛ بنابراین اشخاصى كه معذور از انداختن سنگ هستند، مانند بيماران، اطفال، معلولينى كه قادر بر رمى نيستند، افراد بیهوش، كسانى كه از شدّت ضعف توانايى بر رمى ندارند و مانند آنها، بايد نايب بگيرند.
هرگاه پسازآنکه نايب رمى جمرات را انجام داد، بيمار خوب شود، لازم نيست رمى را دوباره خودش انجام دهد، ولى در مورد شخصى كه بیهوش بوده، چون نيابت اجازه مىخواهد (و نايب بدون اجازه او اين كار را كرده) احتياط آن است كه خودش دوباره انجام دهد؛ امّا اگر در بين رمىِ نايب، بيمار خوب شود يا بیهوش هوشيار گردد، بايد خودش از اوّل شروع كند و به آن مقدار كه نايب انجام داده اكتفا نكند.