مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

احتياط اين است كه طبيب با بيمار يا كسان او شرط كند كه ديه را خودشان بپردازند و الا خودش بايد عهده‌دار بشود (بنا بر احتياط).

بايد در غير موارد ضرورت از اين كار پرهيز شود.

مراجعه به پزشک غیرهمجنس حاذق‌تر و ماهرتر، تنها در صورتی مجاز است که مراجعه نکردن به او بیم خطر و ضرر را به همراه داشته باشد؛ و به عبارتی در صورتى جايز است كه تفاوت آگاهى آن دو در حدّى باشد كه بيم آن برود پزشك هم‌جنس موفّق به معالجه نشود و بيمارى ادامه يابد، يا تشديد شود، يا بهبودى به تأخير افتد.

در فرض سؤال دكتر بايد او را به طبيب زن راهنمايى كند; مگر اينكه آن زن واقعاً اعتقادى به طبيب زن نداشته باشد و خود را ناچار بداند.

نگاه كردن پزشک به نامحرم براى معالجه درصورتی‌که ضرورت داشته باشد جايز است.

درصورتی‌که بیمار براثر اطلاع از بیماری خود دچار ناراحتی قابل‌ملاحظه‌ای شود یا درمان او به تأخیر افتد این کار جایز است.

مجازات او تعزير است.

هرگاه او می داند که به او مراجعه نمی کنید اشکالی ندارد ولی اگر نمی داند به اطلاع او برسانید.

پزشک گناه کرده و باید تعزیر شود.‌

دستيار مسئول است; مگر اينكه تخلّف استاد از وعده‌اش سبب اين مشكل شده باشد كه در اين صورت هرچند دستيار مقصّر است، ولى می‌تواند خسارتى را كه پرداخته از استاد كه او را مغرور ساخته (فريب داده) بگيرد.

موارد مختلف است; گاه مشكل طبيب مهم‌تر است و گاه مشكل بيمار.

درصورتی‌که پزشك وظيفه خود را طبق ضوابط انجام داده باشد، مسئولیتی ندارد و مدیون نیست.