مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

اشكال ندارد.

نايب بايد در عمل قصد نيابت كند و منوب‌عنه را در نيّت، ولو اجمالاً، تعيين كند و لازم نيست نام او را ببرد، ولى مستحب است.

نايب در مسائل قربانى و مانند آن، بايد مطابق فتواى مرجع خودش عمل كند، نه منوب‌عنه.

اگر نايب براثر اشتباه، يا جهل به مسائل شرعى، برخلاف دستور شرع عمل كرد، اگر مقصّر باشد ضامن است و درهرصورت بايد دوباره قربانى انجام گيرد.

كسى كه معذور از انجام‌ صحيح بعضى از اعمال حج است، احتياط مستحب آن است كه اجير و نايب ديگرى نشود و اگر چنين شخصى، حتّى به‌صورت مجّانى، از سوى شخصى حج بجا آورد، اكتفا كردن به آن خلاف احتياط است، ولى عذرهايى كه در خود حج به‌طور تصادفى پيش مى‌آيد، مانند وقوف اضطرارى و امثال آن، مانع نيابت نيست.

در يك سال نمى‌توان بيش از يك حج انجام داد، ولى مى‌توان در هرماه قمرى یک عمره مفرده بجا آورد.

كسانى كه از رمى در روز و شب هر دو معذورند نايب مى‌گيرند؛ بنابراین اشخاصى كه معذور از انداختن سنگ هستند، مانند بيماران، اطفال، معلولينى كه قادر بر رمى نيستند، افراد بی‌هوش، كسانى كه از شدّت ضعف توانايى بر رمى ندارند و مانند آن‌ها، بايد نايب بگيرند.

اگر نايب طواف نساء را به‌طور صحيح انجام ندهد، همسر بر او حلال نمى‌شود، ولى بر منوب‌عنه، چنانچه در حيات باشد، چيزى نيست.

چنانچه نايب بعد از احرام و داخل شدن در حرم بميرد ذمّه ميّت ادا مى‌شود و فرقى ميان اقسام حج و نيابت نيست؛ و اگر بعد از احرام و قبل از دخول در حرم بميرد احتياط آن است كه دوباره اجير بگيرند؛ و اگر قبل از احرام بميرد، بايد دوباره اجير بگيرند. اين حكم در مورد نايب از حی نيز صادق است.

در فرض سوال، تيمم از او ساقط است و بدون طهارت نماز بخواند؛ چون مصداق فاقد الطهورين است. بايد توجه داشت كه فاقد الطهورين اگر فوت كرد نياز به قضاء نمازهاى او نيست. البته اگر در زمان حياتش عذر برطرف شد، بنابر احتیاط واجب قضاى اين نمازها را بجا آورد.

مانعى ندارد.

جايز است.