كسانى كه از طرف ديگران و به نيابت از آنان قربانى مى‌كنند، بايد قبل از حلق يا تقصير كسى كه آنها را نايب كرده قربانى را ذبح كنند.
جايز است.
مانعى ندارد و می‌تواند اعمال حج را مقدم کند.
اين كار اشكالى ندارد.
نايب بايد اعمال اختيارى حج را انجام دهد و اگر معذور باشد احتياط مستحب آن است كه نيابت نكند. البتّه عذرهايى كه به‌طور طبيعى گاه در حج پيش مى‌آيد مانع نيابت نيست و كسى كه در رمى نايب شده بايد در روز رمى كند. مسامحه و كوتاهى در رمى موجب بطلان نيابت نمى‌شود، هرچند در فرض سؤال جايز نيست.
مستحب است ولی طفلِ غير مميّز، يا هرکسی كه عهده‌دار كارهاى كودك است او را محرم كند و لباس احرام بر وى بپوشاند و از طرف او نيّت كند؛ يعنى به هنگام عمره تمتّع بگويد: «اين طفل را محرم مى‌كنم به عمره تمتّع قربت الى الله» و به هنگام حج تمتّع بگويد: «اين طفل را محرم مى‌كنم براى حج تمتّع قربت الى الله» و در صورت امكان او را وادار كند كه لبّيك بگويد و اگر توانايى ندارد خودش از طرف او لَبّيك بگويد؛ امّا اگر ولی مى‌ترسد كه نتواند وظايف مربوط به كودك را به‌درستی انجام دهد، بهتر است از محرم كردن وى صرف‌نظر كند.
بسترسازى جرم و گناه شرعاً جایز نیست; خواه از سوى محاکم باشد، یا غیر محاکم; مگر در مواردى که خطرى از سوى کسى یا گروهى احساس شود، مثل قاچاقچیان موادّ مخدّر و امثال آنها.
با توجه به سوال، باید طبق قانون اسلامى مجازات شود و اصولا فرض های مذکور در سؤال تأثیرى در مجازات ندارد مگر در موارد بسیار نادر.
برای خودشان مانعی ندارد ولی برای شیعیان باید قاضی شیعه باشد.
در هر دو صورت اگر مقدّمات لوث نسبت به يكى از آن دو تفصيلًا يا اجمالًا حاصل شود، مى‌توان اقامه قسامه كرد. در صورت تعيين واضح است و در صورت اقامه قسامه بر احدهما، هر يك ملزم به پرداخت نصف ديه مىباشد، و اين در صورتى است كه هر دو انكار كنند و قسم ياد كنند.
در فرض سؤال، تفاوتی نمی کند و می تواند استفاده کند.
