لمس و نظر بايد به مقدار ضرورت باشد و بيش از آن مجاز نيست. علاوه بر آنكه احراز شرايط فوق و رضايت بيمار و همسرش نيز لازم است.
هرگاه نطفه مرد را در رحم همسرش وارد كنند (خواه با استفاده از مقدّمات حلال يا حرام) فرزندى كه از او متولّد می‌شود حلال‌زاده است و متعلّق به آن مرد و زن است و تمام احكام فرزند را دارد (مانند ارث و نفقه و غير آن).
اگر خوف خطر یا ضرر برای او باشد مانعی ندارد.
درصورتی‌که اهل خبره و كارشناسان متدین، مسئله كنترل و محدود ساختن مواليد را یک ضرورت اجتماعى تشخيص دهند، شرعاً می‌توان به‌طور موقّت با آن موافقت كرد و يا در صورت لزوم به‌طور حساب‌شده از آن تبليغ نمود. در ضمن بايد توجّه داشت كه افزايش نسل به عقيده هیچ‌کس جزء واجبات نيست، بنابراين محدود ساختن، حرام نیست، مگر در مناطقى كه تغيير بافت جمعیتی به زيان مسلمين يا پيروان مكتب اهل‌بیت (علیهم‌السلام) باشد، كه در چنين مواردى بايد برنامه كنترل مواليد تعطيل شود.در ضمن بايد در موارد كنترل جمعيت به‌جای افزايش كمّى به سراغ افزايش كيفى رفت تا مسلمانانى عالم‌تر و كارآمدتر به جامعه اسلامى تحويل داده شوند و عزت و عظمت مسلمين حفظ شود؛ و نيز بايد توجه داشت كه در مواردى كه طبق تشخيص اهل خبره متعهد، كنترل جمعیت ضرورى است، بايد حتماً از وسايل مشروع استفاده كرد، نه از وسايل نامشروعى مانند سقط‌جنین و امثال آن.
اين كار ذاتاً اشكالى ندارد; ولى اگر مستلزم نظر و لمس نامشروع باشد، تنها در صورت ضرورت جايز است.
در رابطه با حقوق فرزند: با توجه به اینکه او پدر بوده و از نطفه او این فرزند متولدشده، احکام پدر همچنان بر او جاری می‌شود. در رابطه با حقوق زوجه:۱. عقد خودبه‌خود فسخ می‌شود.۲. از جواب بالا معلوم می‌شود.۳. با توجه به اینکه عقد زایل شده، ارثی به زوجه تعلق نمی‌گیرد و در مورد سایر ورثه احکام ارث پدر جاری می‌شود.۴. با توجه به اینکه زوجیت از بین می‌رود زن می‌تواند عده نگه دارد و شوهر کند.
ديه ندارد، ولى اگر قابل بازگشت نباشد شرعاً جايز نيست.
در هر سه صورت، انتقال جنين (بعدازانعقاد نطفه) مانعى ندارد، ولى چون معمولاً مستلزم نظر و لمس حرام است، تنها در موارد ضرورت مجاز است.
در صورتی که یقین داشته باشد سبب سقط بچه نزدیکی است دیه تعلق می گیرد و از دیه چیزی به پدر و مادر نمی رسد.(پدر و مادر باید مشترکا دیه را بپردازند)
