مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

اگر یک نفر است لازم نیست شهادت دهد. ‌

در صورتى که بقیّه علم نداشته باشند، احضار آنها ضرورتى ندارد.‌

این کار جایز نیست و نمی تواند.‌

در صورتی که خصم باشند، شهادت آنها اشکال دارد.

هرگاه شهود از شهادت خود بازگردند سه صورت دارد:‌ الف) قبل از صدور حكم، در اينجا مشهور عدم حكم است.‌ ب) بعد از صدور حكم و تلف مال مورد ادّعا، مشهور انفاذ حكم و غرامت شهود است.‌ ج) بعد از صدور حكم و تنفيذ و قبل از تلف مال، در اينجا نيز جمع كثيرى از فقها حكم به نفوذ حكم و غرامت شهود كرده‏ اند.‌

شخصی که عمدا شهادت دروغ داده قصاص می شود و اگر ولی دم از این موضوع آگاهی داشته ولی او را وادار به شهادت دروغ نکرده تنها تعزیر دارد.

در فرض سؤال ادای شهادت بر آن شخص واجب عینی است و قاضی وظیفه دارد او را به دادگاه احضار کند.

ضرورتى ندارد متّهم قاضى‏ را بشناسد، مشروط بر اين كه اقرار جامع الشّرايط باشد.‌

اگر اقرار او نزد حاکم شرع باشد، انکار بعد از آن تأثیری ندارد و در صورتی که جرمش با اقرار ثابت شود نه بیّنه، اگر توبه کند و توأم با علائمی باشد که نشان بازگشت اوست حاکم شرع اختیار دارد او را عفو کند.‌

در صورتى كه آن اختلاف سبب عداوتى در ميان آن دو شده باشد، عدول از شهادت اثرى ندارد.‌

با چهار شاهد ثابت می شود.

در شهادت باید تساوی در إخبار باشد و نمی¬توان به قدر مشترک اکتفا کرد. مانند رؤیت هلال که اگر شهود مختلف شهادت به رؤیت دهند ولی جهات مختلف و با اوصاف متفاوت باشد، نمی¬توان قدر مشترک که رؤیت است را بدست آورد.‌